Gustave Dore
Gustave Doré kerfde de eeuwigheid in hout en papier. Geboren in Straatsburg in 1832, begon hij als een wonderkind met staalgeëtste humor, waarna hij zich richtte op angst, gratie en openbaring. Hij illustreerde de Bijbel, Dante, Cervantes, Milton, Poe—hun woorden omzettend in kathedralen van schaduw. Zijn gravures sleepten het heilige door stormen van licht, sneden goddelijkheid in materie, en vulden de afgrond met textuur. Elke lijn trilde met morele koorts: engelen brandend als zonnen, zondaars draaiend in clair-obscur, wolken gekneusd door de apocalyps.
