Arabesque kunst & islamitische geometrie iPhone-hoesjes

Wat past in de palm, maar heeft een universum? Deze islamitische geometrische patronen, getraceerd in licht en schaduw, vouwen oneindigheid in je vingers - waar elke telefoonhoesem neuriet met de oude pols van islamitische kunst, geometrie die als water stroomt door marmeren binnenplaatsen van Alhambar -tegels tot het lichte rooster van mamlukmoskeeën.

Elke ster herhaalt zich voor altijd in, elke Muqarnas kluizen omhoog, weerspiegelt de goddelijke orde die zowel Ottomaanse mozingen als Seljuk Tilework vormde, waar symmetrie geen decoratie is, maar toewijding zichtbaar gemaakt.

Je scherm, nu ingelijst in het Arabisch geometrisch ontwerp, wordt een portaal waar algebra schoonheid ontmoet, waar zellij -mozaïeken en ilkhanid stervatronen je hand begeleiden als een kompasroos die naar mekka wijst.

Zelfs in je zak bewaken deze ontwerpen meer dan glas-ze houden eeuwenlang, van timuride gewelven die glinsteren met achtpuntige sterren tot het rustige gebrom van een enkele arabeske grens, herhalen en oplossen als gefluisterd gebed.

Dit is niet alleen versiering; Dit is theologie geëtst in patroon, een herinnering dat zelfs het kleinste oppervlak een mihrab kan worden, geconfronteerd met iets groters dan zichzelf.

Islamitische kalligrafie

Kalligrafie is de artistieke praktijk van handschrift. Islamitische kalligrafie ontwikkeld door de noodzaak om koran en andere religieuze teksten te produceren. Kalligrafie werd een van de meest gerespecteerde kunstvormen in de islamitische wereld. Gemeenschappelijke scripts die in de islamitische kalligrafie worden gebruikt, zijn Kufic, Thuluth, Naskh, Muhaqqaq, Riqa 'en Tawqi'. Kalligrafie is te vinden op architectuur, munten, keramiek en textiel.

Islamitische geometrische patronen

Geometrische patronen komen vaak voor in islamitische kunst, grotendeels omdat hun abstracte, niet-representatieve aard voldoet aan het islamitische verbod op afgoderij. Geometrische ontwerpen worden gebruikt om gebouwen en objecten te versieren, variërend van monumentale architectuur tot kleine keramische tegels. Gemeenschappelijke geometrische patronen omvatten spiralen, cirkels, sterren, polygonen en interlacerende lijnen.

Islamitische Arabesque

Arabesque verwijst naar de uitgebreide toepassing van herhalende geometrische vormen en plantaardige motieven. Dit type dichte decoratie komt vaak voor op mediums zoals architectuur, keramiek, textiel en manuscripten. De motieven zijn vaak gestileerde versies van planten, soms verweven met geometrische patronen.

Islamitische figurale weergave

Terwijl religieuze islamitische kunst figuratieve beelden voor aanbiddingruimtes vermijdt, ontwikkelde figurale kunst zich in sommige contexten. Manuscript schilderen, keramiek, textiel en seculiere architectuur bevatten representaties van menselijke en dierlijke figuren. Deze beelden waren vaak gestileerd in overeenstemming met de niet-natuurlijke neigingen van islamitische kunst.

Religie

Islamitische kunst is diep verbonden met religie, omdat het voortkwam uit de noodzaak om moskeeën en religieuze geschriften te sieren. Kalligrafie van koranverzen is een belangrijk thema, gezien op architectuur, munten, keramiek en meer. Moskee -architectuur is ook versierd met religieuze symboliek. Niet alle islamitische kunst is echter religieus van aard.

Versiering

Ingewikkelde versiering met behulp van geometrische patronen, arabesken en gestileerde plantmotieven komt voor in islamitische kunst. Deze abstracte, niet-representatieve ontwerpen voldoen aan het islamitische verbod op afgoderij. De versiering is te vinden op mediums zoals keramiek, textiel, manuscripten en monumentale architectuur.

Verbindingen

Islamitische artistieke stijlen en technieken weerspiegelen onderlinge verbindingen tussen verschillende culturen door handel en diplomatie. Chinese invloeden hebben gevormd islamitisch aardewerk en textiel, terwijl de centrale Aziatische nomadische stijlen ook bijdroegen. Islamitische kunst bouwt voort op Byzantijnse, Perzische, Romeinse en andere tradities.

Diverse beschermheerschap

Islamitische kunst werd gesponsord door een gevarieerd scala aan klanten, waaronder kaliefen, koningen, andere elites en gewone mensen. Kunst werd geproduceerd voor religieuze, officiële en persoonlijke contexten. Deze verscheidenheid aan patronage leidde tot diversiteit en innovatie in materialen en technieken.

Technische innovatie

Islamitische kunst wordt gekenmerkt door constante technische innovatie en beheersing van materialen zoals keramiek, metaalwerk, stucwerk, glas en meer. De productie van luxe objecten en architecturale versiering heeft veel technische vaardigheden gepresenteerd.

Overzicht van kleursymboliek in islamitische kunst

Kleur heeft een diepe symbolische betekenis in islamitische kunst en is nauw verbonden met religieuze overtuigingen. De koran noemt verschillende belangrijke kleuren en deze kleuren kregen spirituele betekenis voor moslims. Veel voorkomende kleuren en hun betekenissen zijn:

• Groente - geassocieerd met paradijs, natuur en de islam zelf. Vaak gebruikt om moskeeën te versieren.
• Blauw - vertegenwoordigt de hemel, spiritualiteit en waarheid.
• Wit - Symboliseert zuiverheid, licht en onschuld.
• Rood - passie, kracht en opoffering. Ook geassocieerd met het bloed van martelaren.
• Zwart - Mysterie, rouw en het onbekende.
• Goud - Rijkdom, glorie en verlichting.

Naast specifieke kleurensymboliek benadrukt de islamitische kunst heldere, levendige kleuren als een weerspiegeling van het goddelijke licht. Intense rood, blues, greens en vergoedingsmanuscripten en moskeeën met bladgoud, waardoor een gevoel van pracht werd gecreëerd. Florale motieven waren gebruikelijk in islamitische kunst. Gestileerde bladeren, wijnstokken, bloemen vertegenwoordigden de wonderen van het paradijs beschreven in de koran. Geometrische patronen zijn ook prominent aanwezig, omdat de islam figuratieve beelden verbiedt. Kalligrafie werd decoratief gebruikt.

Voorbeelden van kleurgebruik

• Green domineert moskee -interieurs, bedekkende muren, tapijten en koepels. Groene tegels versieren gevels.
• Blauw is prominent aanwezig in tilework en geglazuurde keramiek, zoals die van de moskee van Sultan Hassan.
• Goudblad verfraaide korans en andere manuscripten. Pigmenten zoals Cinnabar, Vermilion en Saffraan Yellow werden in illustraties gebruikt.
• Perzische miniaturen combineerden levendige minerale pigmenten en bladgoud. Het schilderij "Youth Reading a Letter" heeft een levendige rode grond met een jeugd in een groen gewaad tegen een gouden achtergrond.
• Textiel bevatte kleurrijke ontwerpen. Ottomaanse zijde gebruikte saffraangeel, indigo blauw, karmozijnrode rood en smaragdgroens in complexe patronen.

Samenvattend was kleur een integraal onderdeel van het overbrengen van spirituele betekenis in islamitische kunst. Levendige tinten weerspiegelden het goddelijke licht, terwijl specifieke kleuren symbolische significantie droegen afgeleid van de koran en andere islamitische teksten. Het uitbundige kleurgebruik creëerde een gevoel van paradijs op aarde.

Islamitische kunst wordt gekenmerkt door het gebruik van geometrische patronen en motieven in plaats van figuratieve beelden, omdat de islam afbeeldingen van God, profeten en levende wezens verbiedt. Deze repetitieve geometrische ontwerpen weerspiegelen de oneindige en perfecte aard van God. Hier zijn enkele veel voorkomende patronen en hun betekenis:

• Cirkels - Vertegenwoordig eenheid, perfectie en het goddelijke. Cirkels overlappen zich gewoonlijk en verbinden zich, en symboliseert de eenheid van de kosmos.
• Sterren - Symbolisch voor goddelijke begeleiding. Sterren worden vaak getekend met 6 punten die de zes dagen van de schepping vertegenwoordigen. 8-puntige sterren vertegenwoordigen het paradijs.
• Vierkanten - stabiliteit, eerlijkheid en aardse bestaan. Vierkanten bevatten vaak cirkels, naast de aarde naast de hemel.
• Achting - Een 8-zijdige polygoon geassocieerd met paradijs en vernieuwing. De 8 zijden kunnen de 8 niveaus van het paradijs vertegenwoordigen.
• Kalligrafie - Elegant Arabisch script dat decoratief wordt gebruikt. Koranische verzen en Gods attributen zoals genade en wijsheid waren gebruikelijk.
• Bloemenmotieven - Gestileerde bladeren, wijnstokken en bloemen weerspiegelen het paradijs. De 'levensboom' vertegenwoordigt onsterfelijkheid. De lotus is een symbool van zuiverheid.
• Muqarnas - Driedimensionale honingraatvormen versieren koepels en kluizen. Deze sierlijke geometrie weerspiegelt oneindige goddelijke wijsheid.
• Girih -tegels - Uitgevoegde gepercoreerde ster- en polygoonvormen tegeloppervlakken in complexe harmonieuze patronen, wat de orde in het universum weerspiegelt.

Samenvattend weerspiegelen geometrische patronen in islamitische kunst religieuze overtuigingen over God, het paradijs en de aard van het universum. Hun repetitieve aard brengt oneindigheid, orde en de eenheid van God over.

Het vermijden van het weergeven van levende wezens in islamitische kunst komt voort uit het islamitische verbod op afgoderij en het creëren van gravenbeelden. De koran verbiedt de visuele weergave van levende wezens niet expliciet, maar er zijn enkele hadith (uitspraken en acties van profeet Mohammed) die het verbieden. De omvang en de interpretatie van dit verbod is echter aanzienlijk varieerd in tijdsperioden, regio's, sekten en wetenschappers in de islam. Hier is een kort overzicht:

• In religieuze contexten zoals moskeeën, korans, etc. zijn afbeeldingen van levende wezens over het algemeen verboden. Dit komt door het risico dat ze worden aanbeden als afgoden.
• In seculiere contexten zoals boeken, paleizen enz. Waren afbeeldingen vaker voor, vooral tijdens de Ottomaanse, Safavid- en Mughal -rijken. Religieuze geleerden ontmoedigden echter vaak of bekritiseerden dergelijke kunst.
• Figuratieve kunst was vaak gestileerd of geabstraheerd in plaats van naturalistisch om beschuldigingen van afgoderij te voorkomen. Perzische miniaturen tonen bijvoorbeeld cijfers met weinig details.
• Kalligrafie en geometrische ontwerpen werden benadrukt als een alternatief voor afbeeldingen van levende wezens.
• Er zijn meningsverschillen tussen Soennitische en Shia -geleerden over de omvang van dit verbod. Sommige soennitische geleerden staan ​​beelden toe zolang ze niet worden aanbeden.

Samenvattend is de islamitische kunst de neiging om figuratieve afbeeldingen, vooral in religieuze context, te vermijden vanwege het verbod op afgoderij. Maar de mate van handhaving en interpretatie is in de geschiedenis gevarieerd. Het is niet helemaal verboden in seculiere contexten.

Islamitische kunst ontstond in de 7e eeuw CE na de opkomst van de islam en de oprichting van de eerste islamitische rijken. Het omvat de beeldende kunst die in de afgelopen 1400 jaar in islamitische gebieden zijn geproduceerd. Sommige belangrijke punten over de oorsprong en de vroege ontwikkeling van islamitische kunst:

• De religie van de islam werd opgericht door de profeet Mohammed in het begin van de 7e eeuw CE in Mekka. Na zijn dood in 632 CE verspreidde de islam zich snel onder de kalifaten van Rashidun en Umayyad.
• Vroege islamitische kunst werd beïnvloed door de bestaande artistieke tradities van de veroverde gebieden. Deze omvatten Byzantijnse, Koptische, Perzische en centrale Aziatische stijlen.
• Onder het Umayyad-kalifaat (661-750 CE) werden grote islamitische architecturale monumenten gebouwd, waaronder de koepel van de rots in Jeruzalem en de grote moskee van Damascus. Luxe kunsten zoals metaalwerk en ivoorwerkgebied ook ontwikkeld.
• Het Abbasid-kalifaat (750-1258 CE) leidde een gouden eeuw van islamitische kunst en cultuur in. Grote Abbasid -artistieke centra waren Bagdad, Samarra en Caïro. Stijlen werden in de loop van de tijd duidelijker islamitisch.
• Islamitische kunst bleef evolueren onder latere dynastieën zoals de Ottomanen, Safavids en Mughals. Het bevatte nieuwe technieken en absorbeerde verschillende culturele invloeden in de islamitische wereld.