Dierenkunst iPhone-hoesjes

Wat als uw telefoonhoesje helemaal geen case was? Wat als het een portaal was, wijd open gescheurd-met veel omzoomde, met veer geborstelde, klauw-gesneden-en door het bevende frame gemorst de hele mythische bestiary van de menselijke geschiedenis? Onze wilde iconen: telefoonhoesjes voor dierenkunst kanaal prehistorische grotmuren, Scythische gouden beesten, Renaissance -bestiariaten en de delicate inkt snorharen van edo -mussen - zeker een cijfer, boordevol alle wezens die ooit zijn gestalkt, gedanst of verdwenen onder de handen van de oude artikelen.

Hier herinnert een leeuw zich aan Mesopotamische zegels; Hier slingert een slangen als een Ouroboros van Pictish Cagrvings. Deze telefoonhoesjes zijn niet slechts accessoires - ze zijn herboren in dierenstijl, genaaid uit het pezen van oude Euraziatische nomaden en de fluorescentie van pop -kunst papegaaien. Ze houden de pols van Chauvet's Bison, de symmetrie van Ashoka's leeuwen, de kinetische lading van de galopperende paarden van Rosa Bonheur. Raak er een aan en je raakt 40.000 jaar geschiedenis van dierenkunst aan. Noem het een zaak - maar weet dat het een levend archief is, wild en onbevredigd.

Vóór de taal, voor steden, voor koningen of goden, waren er beesten - in stand gehouden in steen door flikkerende vuurlicht. 65.000 jaar geleden, in de grotten van Altamira, stortte de handen in de schaduw van Bison en Deer tot zijn. Van daaruit: Egyptische jakhalzen die zielen leiden; Mesopotamische leeuwen die drempels bewaken; Renaissance -honden gekruld aan de voeten van edelen. Elk tijdperk wierp zijn blik op dieren opnieuw, van het tedere realisme van Japans Netsuke tot de symbolische wreedheid van Scythische gouden panters vergrendeld in eeuwige gevechten. Elk afgebeelde wezen droeg het gewicht van geloof, kracht en verwondering.

Dierstijl - minder stijl, meer een taal van beesten in beweging - werd geboren in de rusteloze graslanden van de Centraal -Aziatische steppe, uitgehouwen in brons en bot door Scythen en Sarmaten. Het gleed door handelsroutes, terwijl hij in het nabije oosterse leeuwen, Griekse paarden en Siberische elanden opsloeg. Deze kunst weigerde stilte - elke klauw, hoorn en Fang geknoopt in de volgende in een ritmische razernij, roofdier fuseren met prooi, totdat het dier zelf zuiver ornament werd, glinsterend tussen abstractie en leven.

Van Landseer's herkende, bekroond door mist, tot Rosa Bonheur's Stampede of HorseFlesh en spier; Van Brueghel's ark, kriend met paren die gebonden zijn aan redding, tot de prismatische koeien van Franz Marc, elk beroemd dier is een openbaring. Er is Stubbs 'leeuw die een paard in angst schokt, en de ballonhond van Koons - een erfgenaam van oude dierentalismannen, opnieuw bedacht in gepolijste kitsch. Zelfs de leeuw -hoofdstad van Ashoka staat eeuwig, vier gezichten staren door de tijd, bewaakt het geheugen van India.

Ze noemen ze Animaliers-een naam zowel eer als belediging, ooit geslingerd naar 19e-eeuwse beeldhouwers die de nulden darify beesten durfden met brons. Het zijn schilders die pezen ontleden, beeldhouwers die bont achtervolgen in metaal, illustratoren die verenkleed aan pigment binden. Van Dürer schetsende neushoorns die hij nooit zag, tot hedendaagse natuurkunstenaars die soorten beschrijven die op de rand van de mythe worden bekeken, deze kunstenaars worden gedeeltelijk-shaman, gedeeltelijke taxonomist-overtuigen van de dierenziel.

Er is natuurkunst, lichtgevend met ecologische eerbied. Er is volkskunst, waar dieren door verhalen ouder worden dan rijken. Er zijn antropomorfe wezens - de konijnen van Beatrix Potter, oude Egyptische goden met jakhalshoofden - die ons verbieden dat dieren de eerste spiegels zijn. Er zijn dieren geschilderd door dieren, hun poten en stammen geleid door menselijke handen. En dan zijn er de beesten die beroemde schilderijen achtervolgen, op de loer liggen in allegorieën of het bewaken van randen van frames, voor altijd kijken.

Zodra ze goden waren, dan symbolen, dan onderwerpen, dan slachtoffers. Van de flikkering van prehistorische fakkels schilderen van grotberen in oker, door de Egyptische graven waar katten het dode gezelschap hielden, tot renaissance -wandtapijten waar eenhoorns voor zuiverheid stonden - ze ontwikkelden zich naast ons. Tegen het tijdperk van het naturalisme werden ze wetenschappelijke exemplaren, vastgemaakt onder de blik van Audubon en Stubbs. Tegenwoordig worstelt dierenkunst met uitsterven en nostalgie, verscheurd tussen verdriet en wonder, die altijd de verdwijnende wilde achtervolgt.