Giuseppe Arcimboldo
Elk portret een ferment van de honger van het rijk, Giuseppe Arcimboldo tovert soevereinen en seizoenen uit de ingewanden van tuinen, keukens, menagerieën—anatomie vervangen door archief. Het gezicht wordt een tafelsetting, de torso een taxonomie. De portretten van Giuseppe Arcimboldo zijn niet louter grotesken; het zijn imperiale kosmologieën vermomd als grap. Handelend in de occulte geometrie van taxonomie, het symfonische geweld van collectie-als-macht. Zijn onderwerpen zijn nooit enkelvoudig; het zijn hele ecologieën die zich voordoen als individuen.
