Hier is ze: de grootste Tayū die ooit heeft geleefd. Een privéshow opzetten in deze afgelegen vleugel van de Alhambra. Haar eerste was voor El Rey Y La Reina. Nu danst ze ter plekke voor een bonte bemanning van gokkers en aristocraten. Dienden en zwarte schapen die haar mythe hebben gehoord en zelf komen kijken ... de dansende koningin die je niet kunt neerhalen. Gevonden in elk paleis op deze tour, hangen ze rond tot de dageraadbreuken - verspreidend naar hun kwartalen voordat iemand een blik van wint.
En ze had haar legende nu al jaren laten laten lopen, omdat het steeds waar werd gebleken. Ze wist niet of ze er controle over had. Ze wilde het niet. Het enige dat ze wist was dat ze steeds grotere menigten trok voor elke bash. Waar ze zouden proberen haar omver te werpen in achterkamers en schuilplaatsen. Alles van sinaasappels tot kabeljauw gooien terwijl ze hun blik op haar blote vlees vingerde dat onder de zijde stak. Wetende, ongeacht de chaos die ze slingeren, zou ze het pakken als elk ander bord, kom en theepot die ze in Kyoto is gevangen. Met aplomb, midair, een ringcyclus op de spincyclus, stopt nooit, niet voor iemand ... en zeker niet voor deze dwaze kavel die dacht dat ze haar van haar plek zouden slaan. Met wat? Deze vis? Zij wensen.
Van Buenos Aires tot Ceylon hadden ze geprobeerd haar aan te nemen, en elke keer dat ze een beetje lichter achterlieten toen ze munten van de een na de ander verzamelde. Een gevaarlijke gok die ze niet kon lijken te weigeren, omdat de dansende koningin gewoon niet zal verliezen ...
