LGBTQ -kunst

Laten we eerlijk zijn, de meeste kunst is ... een beetje veilig. Mooi, misschien zelfs tot nadenken stemmend, maar zelden doet het je voeten van de grond tillen terwijl je bewustzijn in de wolken zweeft. Deze LGBTQ+ kunst echter? Het is levendig, blij en weigert absoluut zich te verontschuldigen voor zichzelf.

Denk aan klassieke portretten - die stoïcijnse olieverfschilderijen van historische figuren - nu geïnjecteerd met uitdagende energie. Geschiedenis terugwinnen door queerhelden te vieren die in de schaduw werden gedwongen. Elk een middelvinger voor die oude, saaie regels over wie wordt gezien en gevierd.

Nu is er een prachtige spanning in sommige van deze werken - een vintage esthetiek, zoals een sepia -getinte herinnering, botsen met gedurfde, moderne thema's. Het is een herinnering dat queerness niet een nieuwe trend is. Het is altijd bij ons geweest, soms verborgen, maar altijd helder brandend onder het oppervlak.

Hier is het ding: deze kunst is niet alleen decoratief. Het is bescherming tegen het alledaagse. Hang een queer art print, sla een ontwerp op je telefoonhoesje en boem - je bent begonnen met een revolutie, zelfs als het gewoon in je woonkamer is. Je maakt een verklaring over moed, liefde en het onmiskenbare recht om precies te bestaan ​​zoals je bent.

Maar misschien is er hier een subtiel gevaar. Als alles een politieke verklaring wordt, vermindert dat dan de macht? Raakt de kunst verloren in de daad van verzet? Dat is waar de ware schittering ligt, veronderstel ik-stukken die zowel ongelooflijk mooi zijn als een in-your-face proclamatie van identiteit in één keer.

Natuurlijk. Kunst is altijd een middel geweest van zelfexpressie en verhalen vertellen, en LGBTQ-mensen hebben altijd bestaan. Dus kunst in de oudheid werd beïnvloed door vreemde mensen omdat we tenslotte de beste artiesten zijn. Altijd geweest, zal het altijd zijn. Van Griekse vaasschilderijen tot Japanse houtblokken, verschillende kunstvormen hebben de diverse ervaringen en identiteiten van LGBTQ -individuen door de geschiedenis heen tentoongesteld.

In het oude Griekenland waren relaties voor mannelijke man gebruikelijk en werd homo-erotiek weerspiegeld in hun kunst. Griekse vaasschilderijen afbeeldden scènes van mannelijkheid, inclusief atletische activiteiten, en ving vaak paren van hetzelfde geslacht op. Deze schilderijen werden niet als taboe beschouwd en ze werden algemeen aanvaard als norm in de oude Griekse samenleving.

In het oude Griekenland introduceerden Alcaeus en Sappho thema's van liefde en relaties van hetzelfde geslacht in poëzie en kunst, beschouwd als revolutionair voor hun tijd.

Romeinse mozaïeken omvatten representaties van relaties tussen hetzelfde geslacht, met non-conformiteit van traditionele genderrollen. De kunstvorm maakte gebruik van ingewikkelde ontwerpen en geometrische patronen om hun berichten over te brengen.

Japanse houtblokkeringsafdrukken hadden ook gender-fluïditeit en relaties tussen hetzelfde geslacht tussen de onderwerpen afgebeeld.

Oude Chinese kunst toonde ook relaties tussen hetzelfde geslacht tussen keizers en hun mannelijke favorieten.

Deze kunstvormen zorgden voor een kijkje in de diverse ervaringen van LGBTQ -individuen in de oudheid. Ze dienden als een middel voor documentatie en representatie, waarbij ze licht werpen op een gemarginaliseerde gemeenschap en hun worstelingen. De waardering voor en begrip van LGBTQ -kunst in de oudheid is cruciaal voor het begrijpen van de complexiteit van de geschiedenis en de evolutie van LGBTQ -representatie.

Kampcultuur is een essentieel aspect van LGBTQ+ expressie en heeft een belangrijke rol gespeeld bij het vormgeven van vreemde esthetiek in kunst, decor en mode. Het is een stijl die overtollig, theatraliteit en overdrijving viert en het idee omarmt dat "slechte smaak" eigenlijk goede kunst kan zijn.

Het concept van de kampcultuur is in de 19e eeuw ontstaan ​​als een reactie op de strikte sociale normen van die tijd. Het werd populair in de LGBTQ+ -gemeenschap in de jaren zestig, met name met de opkomst van de drag -cultuur en de Stonewall -rellen.

De kampcultuur is in de loop van de tijd geëvolueerd en wordt genuanceerder en complexer. Het heeft verschillende artistieke bewegingen beïnvloed, van popkunst en surrealisme tot postmodernisme en hedendaagse kunst. Kampcultuur heeft ook een aanzienlijke impact gehad op de modewereld, inspirerende ontwerpers om gewaagde, gedurfde en soms schandelijke stijlen te creëren.

Voorbeelden van kampcultuur in LGBTQ+ expressie

Er zijn veel voorbeelden van kampcultuur in LGBTQ+ expressie, variërend van klassieke Hollywood-films tot moderne dragshows. Enkele iconische voorbeelden zijn:

Film/tv

Sommigen houden ervan als het warm is

Goddelijk in roze flamingo's

Parijs brandt

Kunst

Andy Warhol's Marilyn Monroe prints

Jeff Koons 'Ballon Dog Sculpture

Yayoi Kusama's Polka-Dot-installaties

Mode

Jeremy Scott's Moschino -collecties

Bob Mackie's schandelijke kostuums voor Cher

RuPaul's Drag Race -deelnemer ziet eruit

Kampcultuur heeft ook invloed gehad op het interieurontwerp en het woningdecoratie, met veel queer -artiesten en ontwerpers die kampelementen opnemen in hun werk.

De betekenis van de kampcultuur in queer expressie

Kampcultuur is belangrijk voor LGBTQ+ -uitdrukking omdat het individuen in staat stelt hun identiteit op een speelse, leuke en soms oneerbiedige manier te omarmen. Het daagt traditionele normen van schoonheid en smaak uit en verwerpt het idee dat er een juiste manier is om 'normaal' te zijn.

Kampcultuur kan ook een krachtig hulpmiddel zijn voor queer -activisme, waardoor individuen humor en satire kunnen gebruiken om sociale normen te bekritiseren en LGBTQ+ -rechten te bevorderen. Het heeft ook geholpen om een ​​gemeenschapsgevoel te creëren bij LGBTQ+ individuen, wat een gemeenschappelijke taal en gedeelde ervaring biedt.

Over het algemeen is kampcultuur een essentieel aspect van queer -expressie, die een ruimte biedt voor LGBTQ+ individuen om hun identiteit te vieren en maatschappelijke verwachtingen aan te vechten.

Door de geschiedenis heen hebben LGBTQ+ kunstenaars gebruikt een verscheidenheid aan codes en symbolen om hun queerness subtiel uit te drukken in samenlevingen die vaak onthullen of niet wisten. Deze gecodeerde taal stelde hen in staat om hun identiteit en ervaringen te communiceren zonder ze expliciet te vermelden, waardoor potentiële terugslag of censuur werd vermeden.

Een van de meest voorkomende manieren waarop LGBTQ+ kunstenaars hun queerness uitten, was door het gebruik van visuele codes en symbolen. Dit kunnen subtiele knikken zijn naar een queer -cultuur of meer openlijke referenties die alleen zouden worden begrepen door die binnen de gemeenschap. Oscar Wilde en zijn cirkel droegen bijvoorbeeld beroemd een groene anjer als betekenaar van hun identiteit.

Op het gebied van beeldende kunst wordt de figuur van St. Sebastian gezien als een van de meest populaire homo -erotische symbolen. De Griekse mythe van Ganymedes, een mooie jeugd die door Zeus werd ontvoerd in de vorm van een adelaar, is ook een terugkerend thema geweest in queer art.

Het gebruik van gecodeerde taal reikte ook veel verder dan visuele symbolen. Net als Polari bijvoorbeeld - een geheim Brits jargon dat door homoseksuele mannen werd gebruikt, stond hen toe om vrijelijk te spreken zonder de angst voor arrestatie.

Enkele belangrijke voorbeelden van hedendaagse LGBTQ -kunstenaars zijn:

David Wojnarowicz: Een multidisciplinaire kunstenaar, het werk van Wojnarowicz, bevatte vaak queer -thema's en beelden, waarbij kwesties zoals de AIDS -crisis, homofobie en censuur werden aangepakt. Zijn kunst werd diep beïnvloed door zijn eigen ervaringen als homoseksuele man en activist.

Catherine Opie: Een fotograaf bekend om haar portretten van LGBTQ+ individuen en gemeenschappen, opie's werk onderzoekt thema's van identiteit, geslacht en seksualiteit. Haar foto's verwijzen vaak naar historische kunst, zoals klassieke portretten, om traditionele representaties van geslacht en seksualiteit uit te dagen.

Kehinde Wiley: Een schilder die de klassieke Europese portretten herinterpreteert, het werk van Wiley bevat vaak zwarte en LGBTQ+ onderwerpen in machtsposities en bekendheid. Door deze individuen in historische contexten te plaatsen, daagt Wiley traditionele kunsthistorische verhalen uit en benadrukt het belang van representatie.

Zanele Muholi: Een Zuid -Afrikaanse fotograaf en visuele activist, Muholi's werk richt zich op het documenteren van het leven van zwarte LGBTQ+ individuen in Zuid -Afrika. Hun foto's verwijzen vaak naar historische kunst en visuele talen om stereotypen uit te dagen en het bewustzijn te vergroten over de ervaringen van gemarginaliseerde gemeenschappen.

Deze kunstenaars houden onder andere zich bezig met queer -symbolen en visuele talen uit het verleden om nieuwe verhalen te creëren en traditionele representaties van LGBTQ+ individuen in kunst uit te dagen.

Onze LGBTQ -kunstcollecties omvatten ...

• Gay Astronauten

• Gay Cowboys

• Lesbische cowgirls

• Gay tuinen

• Queer taxonomieën