Gay nerd uitleg: queer -symbolen en codes in de kunstgeschiedenis

Verborgen queer -symbolen in kunstgeschiedenis, cultuur en meer dingen zijn qua queers geweldig in ...

Queer gecodeerde symbolen in de kunstgeschiedenis hebben het voor creatieve queers mogelijk gemaakt om een ​​beetje van hun ware zelf te delen wanneer ze openlijk over hun queerness spreekt, hen zou kunnen laten doden. Kan nog steeds. Niet dat het geen vreemde mensen stopte door de eeuwen heen die f ** king fabulous waren. Niets zou dat ooit kunnen stoppen. En bovendien ... queers houden van codes. CLIQUES, zou je kunnen zeggen. Op zijn minst ... ze zijn vaak heel veel plezier. 

Gecodeerd Visuele taal is belangrijk geweest in homo Kunst door de geschiedenis. Maar alle queer gecodeerde symbolen in de kunstgeschiedenis die we zullen onderzoeken, zijn de afgelopen honderd jaar geconcentreerd. Waarom? Het begrip van Seksuele identiteit is een relatief recente uitvinding, die dateert uit de late negentiende eeuw en gebonden is aan de vorming van moderne wetenschap en geneeskunde. Met name in moderne contexten vanwege de criminalisering van homoseksuele handelingen en de Sociaal stigma geassocieerd met homoseksualiteit. 

Laten we nu verder gaan en verken een stel queer gecodeerde symbolen in kunst, geschiedenis en cultuur in het algemeen. Elk met hun eigen nieuwsgierige mystiek. Omdat het tekenen van zelfexpressie, vrijheid van denken en symbolen van andersheid diviiiiiine maakte.

Wat is queer art precies? Of zelfs zo ...

Voor de doeleinden van dit bericht, ruzie kunst Verwijst naar de kunst van homo, lesbische, biseksuele, transgender en intersekse mensen. DArting van fotografie tot portretten, abstract schilderen tot beeldhouwkunst en de chaotische volgorde van collage en gemengde media.

Om het te ontmaskeren, om het in de open lucht te laten inademen, moet men Peer dieper in de geschiedenis van artistieke creatie, het ontdekken van de verborgen edelstenen verdoezeld door het gewicht van de geschiedenis en de bittere angel van vooroordelen. En eACH New Medium, elke stijlverschuiving biedt een nieuwe kans om de diepten van identiteit te verkennen tegen de prachtige, onvoorspelbare aard van ons enige korte leven.

Terug naar het goede nieuws: (de meeste) Queer-artiesten geven geen verdomd over de versleten stereotypen waarin we zijn genaaid. Zoveel voorbeelden van queer art in de geschiedenis hebben laten zien hoe je de regels kunt leren, zodat je ze kunt overtreden. Ze hervormen. Iets fris en levend en gratis creëren. Queer -kunstenaars zijn bijna altijd de rebellen geweest, de pioniers, degenen die naar de wereld staren en zeggen: "Nee, niet zo. Zo." En daarbij, zij Geef stem aan de stemlozen. Een visuele taal voor degenen die weigeren tot zwijgen te brengen. Dat is de reden waarom queer Kunst blijft een krachtige politieke en feestelijke manier om homo te vangen, Lesbische, biseksuele, transgender- en intersekse mensen -ervaringen tot op de dag van vandaag.

1

De groene anjer

De groene anjer werd een Populair symbool van queer identiteit wanneer Oscar Wilde instrueerde zijn vrienden om ze op hun revers te dragen naar de Première van zijn spel 'Lady Windermere's Fan' in 1892. De groene anjer diende als een symbool van vreemde trots en was een manier voor Wilde en zijn cirkel Identificeer elkaar discreet. 

De groene anjer werd ook geassocieerd met de Stijlvol beweging, die gevierde schoonheid en kunst omwille van de kunst. De bloem belichaamde het decadente, het onnatuurlijke en de artistiek. Sommige mensen zeggen zelfs dat deze "onnatuurlijke" groene anjers, gedragen met een knipoog en een glimlach, een sluwe manier waren voor homoseksuele mannen om hun neus met gespannen Victorianen te beschadigen. Een geheime taal. Een gedurfde verklaring verborgen in het zicht. Een scheutje kleur en rebellie, durfde de wereld te trotseren die hun liefde (en verlangens) in de schaduw hield. En terwijl ze hun groene anjers droegen, hebben ze een ruimte voor zichzelf uitgehouwen, een plek waar liefde kon bloeien, ongeacht de kleur of vorm die het kostte.

Een aantal organisaties gebruikt vandaag nog steeds de naam of iconografie van de groene anjer.

Queer gecodeerde groene anjers

Groene anjers in de literatuur

1. "The Green Carnation" door Robert Hichens: Deze roman, voor het eerst gepubliceerd in 1894, is een satire over hedendaagse kampioenen van de esthetische beweging. Het werd kort ingetrokken na het schandaal van de Oscar Wilde -proef in het volgende jaar.
2. "The Green Carnations: Gay Classics Boxed Set": Deze collectie viert Wilde en andere auteurs uit het verleden die homoseksuele liefde en verlangen in hun werk vertegenwoordigden. De set omvat De foto van Dorian Gray, Joseph en zijn vriend, Cecil Dreeme, De zonden van de steden van de vlakte, en anderen.

Groene anjers in film

1. "Een ideale echtgenoot" (1999): In deze film is de groene anjer die Arthur voor zijn knoopsgat selecteert een subtiel eerbetoon aan Oscar Wilde. Wilde en zijn "innerlijke cirkel" van homovrienden droegen altijd groene anjers als een manier om hun seksualiteit discreet weer te geven.
2. "The Green Fog" door Guy Maddin: OK ... geen groene anjers, maar deze experimentele documentaire kijkt door de mist van de gay -culturele geschiedenis met een knipoog naar de queer gecodeerde bloem.

Andere bloemen die queer -symbolen zijn geworden

Andere bloemen die zijn gebruikt als symbolen van queer -identiteit zijn viooltjes, die sinds de 6e eeuw geassocieerd zijn met lesbische liefde dankzij het werk van de werk van de werk Griekse dichter Sappho van het eiland van Lesbos. Vigies werden ook gebruikt als een symbool voor flamboyante homoseksuele mannen in het begin van de 20e eeuw, tijdens de "Viooltje". De term" viooltje "werd gebruikt als een homofobe of transfobe smeerslur, maar veel activisten en kunstenaars hebben sindsdien eigenaar van de term genomen en zijn denigrerende betekenis veranderd.

Bloemen zijn vaak gebruikt door queer kunstenaars om schoonheid, sensualiteit en een viering van verschil te symboliseren, tijd en plaats te overstijgen. Het is dan ook geen verrassing dat bloemen een terugkerend motief zijn geweest in queer art. Van Karl Van Vechten's Fotografie van inwoners van Harlem in de jaren dertig en 40 en Robert Mapplethorpe's Zwart -witte bloemenfotografie. 

2

Pauwenveren

Het gebruik van pauwenveren als een symbool van queer -identiteit kwam tot stand in de Late 19e en vroege 20e eeuw. In de Victoriaanse esthetische beweging waren modieuze symbolen de speelse taal van de dag. Bloemen, zakdoeken en fans handelden zoals geheime agenten in een grijswereld. Een viering van zelfexpressie en verbinding. Mannen en vrouwen helpen om vreugde en kameraadschap te vinden op de meest onverwachte plaatsen.

De flamboyante staartveren van de mannelijke pauw werden gezien als een weergave van niet-heteronormatieve schoonheid. MEn zou pauwenveren dragen om zich te identificeren aan andere homoseksuele mannen, en kunstenaars zouden de veren in hun kunstwerk opnemen als een subtiele manier om hun seksualiteit aan te geven. Overal Tijdens de groene anjer was een populair symbool van homoseksuele mannelijke identiteit, dankzij Oscar Wilde.

Het flamboyante en extravagante uiterlijk van de mannelijke pauw, die opvallender is dan die van de vrouwelijke Peahen, heeft ook bijgedragen aan de Association of Peacock Feathers met Queer Identity. 

Queer gecodeerde pauwenveren

Een voorbeeld van pauwenveren die worden gebruikt als een vreemd symbool in de kunst is het schilderij van Edmund Dulac "Charles Ricketts en Charles Shannon als middeleeuwse heiligen"(1920). In dit schilderij wordt Charles Shannon afgebeeld met een pauwveer, die religieuze beelden naast een wetende symbool van vreemde identiteit naast elkaar plaatsen. De meesterlijke compositie vangt niet alleen het oog, maar nodigt ook de waarnemer uit om de betekenislagen te verkennen, omdat het schilderij een visueel gesprek wordt tussen de openlijke en de clandestiene.

3

De hanky code

 

De homo mannelijke hanky code, of markeren, is als een geheime handdruk. Een kleurrijke knipoog en duwtje voor degenen die op de hoogte zijn. De hanky code omvatte het dragen van verschillende kleuren bandana's in je zakken om verschillende knikken, seksuele voorkeuren en rollen aan te geven, zoals top/dom of onder/onderdanig.

De hanky code ontstaan ​​in San Francisco In de jaren zeventig, waar het dragen van gekleurde bandana's als praktisch accessoire gebruikelijk was bij homoseksuele mannen. Het creëren van een significante impact in de geschiedenis van de homocultuur door homoseksuele mannen in staat te stellen hun seksuele voorkeuren en verlangens op een discrete en non -verbale manier te communiceren - in een tijd waarin homoseksualiteit werd gestigmatiseerd en gecriminaliseerd.

Gewoon een stalen stof, een kleine scheutje kleur weggestopt, en plotseling vertel je een heel verhaal over wat je leuk vindt, als een wandelend billboard voor verlangen. Een slimme manier van chatten zonder een woord te zeggen, verbindingen te leggen en je stam te vinden in de wervelende chaos van het leven.

De Hanky ​​-code hielp ook om een ​​gemeenschapsgevoel te creëren en erbij te horen bij homoseksuele mannen, die anderen konden identificeren en verbinden die soortgelijke interesses en verlangens deelden. De Hanky ​​-code heeft sindsdien een revival ondergaan en wordt vandaag nog steeds gebruikt in sommige LGBTQ+ -gemeenschappen, hoewel het gebruik van zakdoeken specifiek niet zo gangbaar is als het ooit was.

De hanky code in queer kunst en cultuur

De hanky code in kunst

1. Hal Fischer's "Gay Semiotics": Afgebeeld de betekenis van elke kleur in zakdoeken gevuld in de achterzakken van homoseksuele mannen. Zijn werk is gerecycled, verwezen en opnieuw uitgegeven in iteraties en tentoonstellingen tot op de dag van vandaag.
2. Queer Ecology Hanky ​​Project: Betreft meer dan 125 kunstenaars die bandana's hebben ontworpen, gedrukt en gedistribueerd als draagbare kunstwerken. Het project breidt de definities uit van de originele Gay Hanky ​​-code om op te nemen verschillende lichamen, identiteiten en activiteiten. 
3. Brad Guy: Een fotoserie gemaakt die lesgeven over de Hanky ​​-code, die een visuele verkenning van dit unieke aspect van queercultuur biedt.

Hanky ​​codegids

1. Ja, ik markeer: queer vlaggen 101 Door Archie Bongiovanni: Deze geïllustreerde zine gaat helemaal over de non -verbale manieren waarop we kunnen communiceren over onze verlangens voor een casual NSFW -plezier. Het omvat de geschiedenis van het markeren en de nuance tussen verschillende tinten.

Hanky ​​code in film

1. "Hanky ​​code: de film" (2015): Dit is een episch anthologie speelfilmevenement dat 25 shorts combineert van verschillende queer -regisseurs wereldwijd, elk een verhaal vertellen op basis van een kleur/fetisj van de beruchte hanky code.

4

De roze driehoek

De roze driehoek begon in de schaduw - Oorspronkelijk gebruikt door de nazi's in concentratiekampen om homoseksuelen te identificeren en te schamen. Homo mannen werden gedwongen om de roze driehoek op hun borstzakken te dragen om hen te onderscheiden van andere gevangenen en om hen te onderwerpen aan verdere vervolging en geweld van andere gevangenen. De roze driehoek was als een wapen.

Terwijl de oorlog ten einde liep en de concentratiekamppoorten opengingen, ontvouwden zich een bitterzoet moment. De meeste gevangenen werden vrijgelaten en omarmen een kans om hun leven opnieuw op te bouwen. Maar voor de homoseksuele mannelijke gevangenen versierd met de roze driehoek, was hun reis nog niet voorbij.

Deze mannen, die nog steeds het kenmerk van hun waargenomen verschil dragen, werden terug in de schaduw geworpen, keerden terug naar de gevangenis en geconfronteerd met voortdurende vervolging. Een ontnuchterende herinnering dat, hoewel de wereld kan veranderen, het pad naar acceptatie en begrip een lange en bochtige weg is geweest, beladen met uitdagingen.

Uiteindelijk vond de roze driehoek zijn weg naar het licht. Met de LGBTQ+ -gemeenschap die het terugvordert en er een baken van hoop en trots van veranderen. BEcoming emblematisch van leven en dood tijdens de AIDS -epidemie van de jaren tachtig en 90. Gebruikt als een universeel symbool van LGBTQ+ Pride en een internationale verklaring van veerkracht en eisen voor gerechtigheid. Een metamorfose die de kracht van transmuterende pijn in triomf toont. 

De Pink Triangle is wereldwijd gebruikt in LGBTQ+ Rights -demonstraties. Dienend als een herinnering aan de wreedheden die in het verleden tegen LGBTQ+ mensen zijn gepleegd, en als een symbool van de voortdurende strijd voor gelijkheid en acceptatie over de hele wereld.

De roze driehoek in queer kunst en cultuur

De roze driehoek in de literatuur

• "De mannen met de roze driehoek"Door Heinz Heger biedt een levendig verslag van de vervolging van homo's in nazi -concentratiekampen.
• "Gebrandmerkt door de roze driehoek"Door Ken Setterington onderzoekt deze geschiedenis en de transformatie van de roze driehoek ook in een symbool van homorechten.

The Pink Triangle in Film

• "De roze driehoek"(2020), een film die het verhaal vertelt van een homo -nazi -soldaat die worstelt om zijn identiteit verborgen te houden.
• "De Rocky Horror Picture Show"Biedt ook de roze driehoek, gedragen door het personage Dr. Frank N. Furter.

De roze driehoek in kunst en grafisch ontwerp

• De activistische artisten van De groep handelt op De roze driehoek overgenomen als een krachtig logo voor aids -activisme wereldwijd in de jaren 1980. 

5

Klassieke en mythologische identiteiten

 

Queer artiesten door de geschiedenis heen hebben gecodeerde beeldtaal gebruikt die geen verdenking onder het grote publiek zou opwekken, maar mensen die bekend zijn met de tropen van de subcultuur toestaan ​​de verborgen betekenis te verzamelen. In dagen van weleer werd het hele idee van queer liefde geheel anders gezien dan de manier waarop we het nu zien. Dus de goden en godinnen en elke godheid daartussenin zouden in de eerste plaats zelfs niet aan geslacht hebben gedacht. Kijk maar eens naar alles Queerness in de Griekse en Romeinse mythologie. En nog veel meer queer -overlevering van Days of Yore. Oh ja. En uit culturen AAAAAAALL over de hele wereld.

Toch, ondanks al die queerness in zowat elke cultuur over de hele wereld voor een tijdje ... veranderde de tijden. En toen vreemde mensen hun liefde niet meer openlijk konden uiten, vonden ze slimme benaderingen om te zeggen wat ze bedoelden zonder het expliciet te onthullen. Hun passies vermomd in maskers zoals de oude, boeiende verhalen over de Griekse mythologie. Frederick Leighton's “Daedalus en icarus'Is een duidelijk voorbeeld - hint naar de seksuele relaties tussen oudere mentoren en jonge mannen in Het oude Griekenland. 

De Olympische goden kregen allerlei queer shenanigans, en hun positie in de westelijke canon heeft kunstenaars licentie gegeven om hun eigen verlangens te verbinden met sociaal aanvaardbare tropen door deze figuren. A manier om hun harten uit te gieten terwijl ze dansen rond de randen van maatschappelijke normen. Waardoor het queer publiek van die tijd betekenis en verbinding kan vinden via het werk. 

Klassieke queers in kunst en cultuur

Queers in oude culturen en klassieke mythologie

1. Apollo en Hyacinthus: In de Griekse mythologie had Apollo, de god van de zon en de muziek, een romantische relatie met een knappe jeugd genaamd Hyacinthus. Hun verhaal is tragisch, omdat Hyacinthus sterft vanwege een discus die door Apollo wordt gegooid, die door de jaloerse windgod Zephyrus werd weggeblazen,.
2. Achilles en Patroclus: De Iliad van Homer toont een diepe, intieme band tussen Achilles en Patroclus. Hoewel de aard van hun relatie onderhevig is aan interpretatie, geloven velen dat het een weergave is van liefde van hetzelfde geslacht.
3. Hadrian en Antinous: Romeinse keizer Hadrianus liefde voor Antinous, een Griekse jeugd, is goed gedocumenteerd. Na de voortijdige dood van Antinous vergodde Hadrianus hem en was zijn beeld breed verspreid door het rijk.
4. De gedurfde Mayan God Chin geïntroduceerde homo-erotiek voor de Maya-cultuur, waarbij een vlam van liefde van hetzelfde geslacht ontsteekt. Zijn gewaagde voorbeeld inspireerde nobele families om hun zonen af ​​te koppelen met andere jonge mannen, wat iets van een huwelijkse band vormde.
5. In Inuit Mythology, De eerste twee mensen waren Aakulujjuusi en Uumarnituq, beide mannen. Ze vallen hoofd over de hielen in liefde en in een wending van magie transformeert en draagt ​​Uumarnituq hun kind. Een kind wiens geboorte ook een beetje een beetje voortbracht de kunst van de oorlog. Om de grote magische kracht in evenwicht te brengen die werd gemaakt toen een zo groot liefde het onmogelijke, mogelijk maakte. Maar toch ... oorlog. Het is geen lotta -gevoel, maar ook ... alle zin in de wereld. En dat moet je leuk vinden over goden in het algemeen - van Rome tot het noordwestelijke Noordpoolgebied. Ze spelen volgens hun eigen regels, net zoals de meesten van ons Queers tot op de dag van vandaag doen.

Queers in klassieke literatuur

1. "The Picture of Dorian Gray" door Oscar Wilde: Hoewel niet openlijk homo, is de roman gevuld met homo -erotische subtekst. De personages Basil Hallward en Lord Henry Wotton drukken intense bewondering uit voor de schoonheid van Dorian Gray.
2. "Maurice" door E.M. Forster: Geschreven in 1913-14 maar postuum gepubliceerd in 1971, vertelt deze roman het verhaal van Maurice Hall, die in het reine komt met zijn eigen homoseksualiteit in een samenleving waar het gestigmatiseerd is.

Queers in Art History

1. Michelangelo's sonnetten: Michelangelo's Sonnets to Tommaso Dei Cavalieri, een jonge edelman, worden door veel wetenschappers beschouwd om romantische en erotische liefde te uiten.
2. Renaissance Art: Sommige Renaissance -kunstenaars hebben subtiel toespelingen opgenomen op homoseksuele liefde in hun schilderijen. Bijvoorbeeld, Leonardo Da Vinci en Michelangelo, die beiden worden verondersteld homoseksueel te zijn, hebben werken die worden geïnterpreteerd als een homo -erotische subtekst. 

6

Polari: de geheime taal

Polari is een geheime taal dat werd gesproken door homoseksuele mannen, drag queens en nog veel meer buitenstaander subgroepen in de VK van de jaren dertig tot de jaren zestig. Hiermee konden mensen discreet en zonder risico met elkaar communiceren. Het opnemen van eenN evoluerende mix van ingrediënten van Taal van de liefde, Romani, Cockney rijmende jargon en de codes van zeilers en dieven. Met woorden geleend van het Jiddisch En Drugsubculturen uit de jaren 60 ook. Maar het had wel Een kleine kern lexicon en twee hoofdversies: één Cockney Rijmend jargonversie+ een "West End" -versie die theatrale en klassieke invloeden benadrukte.

Polari groeide uit de Wereld van entertainment, zich terug uitrekken van West End Theaters, tot 19e-eeuwse muziekzalen en verder dan dat van het circus- en beursshowmen. Dus het werd nooit alleen gebruikt door de homogemeenschap. Polari werd gesproken op Londense vismarkten, het theater, het kermis en de circussen. De homo's gebruikten het op een moment dat homoseksuele activiteit illegaal was ... waarschijnlijk omdat het ook leuk is, maar dat is moeilijker om feitelijk te verifiëren. Subjectiviteit en alles.

Polari heeft een aanzienlijke culturele en artistieke impact gehad, waarbij veel van de voorwaarden worden overgenomen in regulier Britse jargon, modern LGBTQ jargon en filterend in mainstream jargon. Het heeft de afgelopen jaren een renaissance gezien, omdat jonge LGBT -mensen graag Polari willen leren en hun cultureel erfgoed ontdekken. 

Polari in vreemde kunst en cultuur

Polari in kunst

• De Werken van kunstenaar Zackary Petot Gebruik deze Codex -taal in combinatie met tekenen, printmaking en digitale technieken en leen de taal een eigentijdse flair.
• De taal is ook aangenomen in de ceremonies van een groep mannelijke nonnen die de Zusters van eeuwige verwennerij.

Polari in literatuur

• "Fabulosa!: The Story of Polari, Groot -Brittannië's Secret Gay Language"Door Paul Baker biedt een diepgaande verkenning van Polari's taalkundige oorsprong, het gebruik ervan en hoe het viel uit mode na 1967.
• "Polari - De verloren taal van homoseksuele mannen"Door Paul Baker duikt ook in de geschiedenis en het gebruik van Polari.

Polari in film

• In de korte film 2015 "Het gerecht aantrekken", Twee mannen beginnen een gesprek op een parkbank leven, seks en de vijandige wereld Ze bevinden zich als homoseksuele mannen en spreken volledig in Polari. 
• De film uit 1998 "Fluwelen goudmijn"Ook functies Twee personages die Polari spreken in een nachtclub in Londen.

—

Conclusie: de baanbrekende kunst van homo -symboliek

De geschiedenis van verborgen queer-symbolen in de kunst is een bewijs van de veerkracht en creativiteit van LGBTQ+-kunstenaars. Door hun gebruik van visuele codes, geheime talen en het opnieuw toe-eigenen van beelden zijn deze kunstenaars erin geslaagd hun identiteit en verlangens tot uitdrukking te brengen, ondanks de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd. Nu de queerkunst zich blijft ontwikkelen, is het belangrijk om de bijdragen van deze baanbrekende kunstenaars, die de weg hebben vrijgemaakt voor toekomstige generaties, te erkennen en te vieren.

•