Gast van Eer is een gekke mix van goden, overtuigingen en culturen, als een spirituele blender die op hoog staat. Het is een eerbetoon aan de manier waarop goden en religies door de geschiedenis heen zijn gemengd en gecombineerd, wat resulteert in een regenboogquilt van geloof zo bont als welke bemanning dan ook ooit is geweest. Dit alles tegen de achtergrond van een Balinese tempel met Cambodjaanse flair. Doordrenkt met de plechtigheid van Thaise monniken in gebed bovenaan de trap. Opgebouwd tot een diorama van hoe folklore, hindoeïsme en boeddhisme samenkwamen in Zuidoost Azië. Dit gaf aanleiding tot vele plaatselijke religies, zoals de hindoes van Bali, wiens unieke vorm van aanbidding lokale animisme, voorouderverering of Pitru Paksha, en eerbied voor boeddhistische heiligen of Bodhisattva omvat. Of het boeddhisme in Thailand, dat geïntegreerd was met volksreligie (Bon) en ook met Chinese religies van de grote Thaise Chinese bevolking.
De Gast van Eer draagt een kroon maar draagt het gewicht van al dit door elkaar gehusselde geloof. Een oecumenische vogel god, precies in het midden van al het geloofsgebaseerde politiek bedrijven dat hem op zijn plaats zette. Uitgedost met een Chinese schildpadkroon, hertengeweien en deze glanzende totems. Iemand verblindend die lang genoeg blijft hangen om te horen hoe ze het allemaal verkeerd doen. Een springend, krijsend symbool van hoe we de ene religie in de andere rollen, en nog een andere, totdat ze worden platgedrukt door het gewicht van de geschiedenis en al hun eigenaardigheden onderdeel van het decor worden. Wat gebeurt waar je ook gaat, ongeacht hoe ver je teruggaat. Net zoals de Romeinen hun goden copy-pasten van de Grieken. Of goden adopteren van plaatsen die ze veroverden om hun Romeinse pantheon te laten passen.
"Gast van Eer" toont de intrigerende magie van geloof dat wordt vervaardigd voor de massa's om een kleine groep te machtigen. Hier geserveerd met een glimlach — een heel lied en dans — die je vraagt na te denken over hoe geloof kan werken als een drug, iets dat ons samenbrengt maar ons ook in een nooit eindigende cyclus van "brood en spelen" houdt.
