In het hart van dit Zijde Rodeo vinden we een Javaanse hofbeambte. Trots staand in een statig portret van vermengde herinneringen uit zijn tijd langs de Zijderoutes. Samengesteld uit de annalen van witgewassen contentbibliotheken die zijn avontuur moeilijk voorstelbaar maakten…
Laten we zeggen dat hij werd gestuurd om te onderhandelen en te smeken als het moest. Op zoek naar betere handel voor de goederen van zijn volk, die hen niet kunnen ondersteunen in hun dubbele Nederlandse economie. Maar zijn Zijde Rodeo draait niet alleen om hen. Hij moet natuurlijk tijd vinden voor zijn geloof — zijn reizen naar Mekka, Al-Aqsa, de Blauwe Moskee en het Alhambra van tevoren plannen — wonderen van de islamitische wereld die zijn pad naar die Europese kruisvaarders markeren die zijn lot zullen bepalen.
De 19e-eeuwse olieverf op papier van deze Javaanse hofbeambte is bijna 2 meter hoog. Maar het is geen portret. Deze Javaanse ‘type’ werd geschilderd door een anonieme kunstenaar waarvan niet wordt aangenomen dat hij Westers is. Wat helpt te verklaren waarom, zelfs al is hij archetypisch, zijn menselijkheid volledig zichtbaar is. Geschilderd door een kunstenaar die hem zag als meer dan een onderwerp. Wat op zijn beurt mij hielp een rijkelijk voorgesteld leven voor deze Javaanse Cicero op een groot Zijde Rodeo te ontdekken. Die een zeer fijn figuur slaat in de nieuw geglobaliseerde wereld van het Industriële Tijdperk. Wat het hele idee voor dit werk op gang bracht, omdat de Javanen door hun geschiedenis heen onderhevig zijn geweest aan buitenlandse invloed, van de geïndianiseerde koninkrijken van het verleden, de islamitische sultanaten en de Nederlandse koloniale periode. Wat betekent dat veel Javaanse hofbeambten in de loop der eeuwen zouden zijn uitgezonden om steun te werven uit verre landen. Hier gekleed à la mode in Javaanse pracht gecombineerd met een slank militair jasje. Een admiraalshoed gecombineerd met de elegante flair van een omgeknoopte udeng. Mode veranderend in een paradox — die de trek-en-duw-dynamiek tussen de gekoloniseerden en de koloniseerders weerspiegelt — een dans van Stockholm-syndroom co-afhankelijkheid, genaaid in sartoriale elegantie. En is het dan een wonder dat we zijn gezicht verward vinden? Vast tussen grimas en verbijstering over de cultuurshock en ontzag van het geheel. Onderweg en op herhaling op dit zo grootse Zijde Rodeo.
