Kunst + Ontwerp x Leven

Als je naar de naakten van William Etty kijkt - ooit zo schandalig dat ze de temperatuur van een hele Victoriaanse salon konden verhogen - kun je niet anders dan je opgeladen voelen met dezelfde elektrische bravoure van deze man die niet bang was om hartstocht en verontwaardiging uit te lokken.

Collage is niet alleen het willekeurig knippen en plakken van stukjes papier; het is een kunstvorm van radicale openheid, waarbij verre culturen, stemmen en tijdperken worden verweven tot een samenhangend nieuw tapijt, waarbij de herinnering en betekenis die ze bevatten worden verzameld.

Met al hun gebreken en vurigheid durfden de Futuristen “Laten we gaan!” te zeggen tegen het onbekende. Het ontketenen van een golf van avontuur waarop kunstenaars nog steeds rijden, en zullen blijven doen zolang er nieuwe werelden zijn om te verbeelden.

Ooit een term van spot die een “absurde” verdraaiing betekende, is Barok geëvolueerd tot artistieke rebellie tegen eenvoud, een “uit de hand gelopen dialect” dat de taal van passie spreekt in een tijdperk van rede.

Over de hele wereld en door de decennia heen hebben kunstenaars uit verschillende culturen nieuwe variaties van het futurisme gecreëerd. Ze combineren het met kwesties van identiteit, erfgoed en alternatieve toekomsten die niet door de kring van Marinetti zijn voorgesteld.

Matisse's laatste hoofdstuk was er een van gedurfde verkenning en productiviteit, wat culmineerde in de geboorte van een nieuwe vorm van expressie die tekenen en beeldhouwen combineerde—zijn beroemde knipsels.

In een carrière die gekenmerkt wordt door onophoudelijke innovatie, heeft Picasso niet alleen de wereld van de schilderkunst gerevolutioneerd, hij heeft ook het domein van de collage getransformeerd—met diepgaande effecten die door de gangen van de kunstgeschiedenis blijven resoneren.

Bekend om zijn ingewikkelde collagekunst, combineert Bearden meesterlijk fragmenten van verschillende materialen om een culturele lappendeken te creëren die visueel zingt met de geschiedenis, veerkracht en geest van een gemeenschap.

Naarmate de Edo-periode zich ontvouwde, onderging ukiyo-e een transformatie, waardoor het zowel een kroniek werd van een vluchtige, plezierzoekende wereld als, paradoxaal genoeg, een levendige momentopname van het hier en nu.