Gast van Eer is een gekke mix van goden, overtuigingen en culturen, als een spirituele blender op de hoogste stand. Het is een eerbetoon aan de manier waarop goden en religies door de geschiedenis heen zijn gemengd en gematcht, waardoor een regenboog deken van geloof is ontstaan die zo bont is als welke bemanning dan ook ooit is geweest. Dit alles tegen de achtergrond van een Balinese tempel met Cambodjaanse flair. Doordrenkt met de plechtigheid van Thaise monniken in gebed bovenaan de trap. Uitmondend in een diorama van hoe folklore, hindoeïsme en boeddhisme samenkwamen in ZO Azië. Dit gaf aanleiding tot vele plaatsgebonden geloven, zoals de hindoes van Bali, wiens unieke vorm van aanbidding lokale animisme, voorouderverering of Pitru Paksha, en eerbied voor boeddhistische heiligen of Bodhisattava omvat. Of het boeddhisme in Thailand, dat zich integreerde met volksreligie (Bon) evenals Chinese religies van de grote Thaise Chinese bevolking.

De Gast van Eer draagt een kroon maar draagt het gewicht van al dit gemixte geloof. Een oecumenische vogel god, precies in het midden van al het geloofsgebaseerde politiek bedrijven dat hem op zijn plaats zette. Uitgedost in een Chinese schildpadkroon, hertengeweien en deze glanzende totems. Iedereen die lang genoeg blijft hangen om te horen hoe ze het allemaal verkeerd doen, verblindend. Een springend, krijsend symbool van hoe we de ene religie in de andere rollen, en nog een, totdat ze worden platgedrukt door het gewicht van de geschiedenis en al hun eigenaardigheden deel van het decor worden. Wat gebeurt waar je ook gaat, ongeacht hoe ver je teruggaat. Net zoals de Romeinen hun goden van de Grieken kopieerden en plakten. Of goden adopteerden van de plaatsen die ze veroverden om hun Romeinse pantheon goed te laten passen.

"Gast van Eer" toont de intrigerende magie van geloof dat voor de massa's wordt vervaardigd om een kleine groep te machtigen. Hier geserveerd met een glimlach — een heel lied en dans — die je vraagt na te denken over hoe geloof kan werken als een drug, iets dat ons samenbrengt maar ons ook in een eindeloze cyclus van "brood en spelen" houdt.