Echo was een pion in de spellen van de goden, gebruikt door Zeus om zijn vrouw Hera af te leiden van avontuurtjes met andere nimfen. Haar straf voor het meespelen in dit bedrog was wreed: Hera beroofde Echo van haar ware stem — alleen in staat om de woorden die tot haar werden gesproken te herhalen. Een vloek die haar niet in staat stelde haar liefde te uiten, wat leidde tot haar wanhoop en uiteindelijke transformatie in niets meer dan een echo...
In mijn interpretatie van deze mythe, wordt Echo's tragedie haar triomf. Ze staat voor een ketel van borrelende misleiding. Dichtbij de donderende waterval, bovenop een bed van schelpen die de oceaan's golven van ver echoën voordat ze haar bezweringen inademt en ze weer over de zeeën uitzendt — spraakspreuken werpend over de bemanningen van schepen die gestuurd zijn om haar te stoppen. Elk naar hun ondergang drijvend, één stembox tegelijk. Echo's nabootsing, ooit een vloek, is nu haar grootste wapen geworden…
