Rhea, de dochter van Gaia en Uranus, was een Griekse Titaan en de moeder van de Olympiërs. Door haar sluwheid hielp ze haar Olympische nakomelingen om Cronus omver te werpen en een nieuwe kosmische orde te vestigen. Dit kunstwerk weerspiegelt haar kosmische bekwaamheid en de stalen vastberadenheid van vrouwen door de geschiedenis heen — die boven de onderdrukking uitstijgen die ze hebben ervaren om nieuwe wereldordes tot stand te brengen. Elk rechtvaardiger en eerlijker dan de vorige...

Dus, Rhea is een bevrijder, een schepper van werelden. Ze belichaamt een onverzettelijk verlangen om het universum te hervormen, vergelijkbaar met de onverschrokken vrouwen die vochten voor stemrecht en lichamelijke autonomie — centimeter voor centimeter, mijl na mijl, uitspraak na uitspraak. Maar net als de heksen van weleer, hanteert Rhea haar macht met gelijke delen gratie en uitdaging. En we vinden haar hier, badend in haar eigen geëlektrificeerde glorie — de aard van heldhaftigheid in vraag stellend terwijl haar bekwaamheid ons allen herinnert aan de afstand tussen ons.