In "Hey Good Looking," wordt de draaimolen een symbool van kinderlijke onschuld en zorgeloos plezier. Een momentane ontsnapping aan de realiteit. Een kortstondige onderbreking van de beproevingen en moeilijkheden van het leven. Hier te zien terwijl het een klein dinosaurusskelet rond en rond vervoert, een herinnering aan de vergankelijke aard van het leven. Versierd met een blauwe strik, wordt de dinosaurus een nog speelser knipoog naar de nieuwsgierige aard van het bestaan - de tegenstelling tussen leven en dood, het vergankelijke en het eeuwige. 

De draaimolen is niet alleen een rit, maar een menagerie - vlinders, cheeta's, chimpansees en hagedissen - die de diversiteit en onderlinge verbondenheid van het leven vertegenwoordigen. De drie volwassenen, gekleed in fantastische kleren om hun jeugd even terug te winnen, belichamen het menselijke verlangen naar vreugde, verbinding, viering en zonder kinderen in de scène, vinden we dat deze draaimolenrit spreekt tot de grillige aard van het verouderingsproces. Met elke omwenteling van de draaimolen vinden we een spiegel van voorbijgaande jaren. En met elk voorbijgaand jaar vragen we ons af, zullen we worden wie we hoopten te zijn? Zullen we ooit in ons eigen vel passen en geluk vinden binnenin? Al deze aanwezige en kritieke persoonlijke uitdagingen krijgen de ruimte om los te laten op kermissen en pretparken. Dus hoewel ouder worden vaak wordt geassocieerd met achteruitgang en verlies, wordt het hier opnieuw voorgesteld met gratie en liefde - als een terugroepreis van zelfontdekking en acceptatie.