Cassandra, de dochter van koning Priamus en koningin Hecuba van Troje, werd door Apollo gezegend met de gave van profetie. Maar toen ze zijn avances afwees, vervloekte hij haar zodat niemand haar zou geloven. Dit tragische verhaal van een ongelovige profetes, wiens waarschuwingen voor naderend onheil tragisch werden genegeerd, dient als de basis voor dit speelse kunstwerk.

Deze heruitgevonden Cassandra presenteert een alternatieve realiteit waarin ze niet alleen wordt geloofd, maar ook wordt gezocht om haar profetische gaven. Nog steeds achtervolgd door de pijn en afwijzing die haar parallelle zelf in een andere dimensie ervoer. Gedwongen om wraak te nemen voor het ongeloof en de minachting die haar parallelle zelf onderging. Ze dwingt scherpe visioenen van de toekomst op aan degenen die er niet naar zochten, waardoor ze tot waanzin en vernietiging worden gedreven en in complottheorie-chatrooms van Mumbai tot Milaan... zichzelf voor de gek houdend dat deze wraakdaad rechtvaardig en waar is.

Het kunstwerk daagt de historische onderdrukking van Cassandra's profetische stem en de afwijzing van vrouwelijke wijsheid in oude samenlevingen uit. Door Cassandra's verhaal opnieuw voor te stellen, dient het kunstwerk als een metafoor voor de vrouwen die aan de kant zijn gezet, hun talenten en waarheden genegeerd. Door Cassandra haar recht te geven, werpt het kunstwerk licht op de systematische onderdrukking van de gemarginaliseerden en de kracht van veerkracht. Door haar wraak te geven, wordt de ongemakkelijke aard van trauma-reacties gekookt in een smeltkroes van rook, spiegels, drankjes en profetieën...