Bullseye - Neo-Barokke Gay Militaire iPhone-hoesje

Dit is geen telefoonhoesje. Het is een ballistisch tableau. Een draagbaar theater van barok precisie dat poëtisch is geworden. Het soort object dat je apparaat niet beschermt—het rekruteert het.

Sint Sebastiaan was een heilige. Bullseye is een tactiek. Geen martelaarschap—manoeuvre. Een illusionist uit de 18e eeuw die militaire drag omzette in semiotische sabotage. De pijlen doorboren geen vlees. Ze onderbreken het verhaal. Ze spelden verwachtingen vast als vlinders onder plexiglas.

Zijn uniform? Geoxideerd mint—te ceremonieel om te dienen, te op maat gemaakt om te rennen. Vergulde knopen gepositioneerd als valdeuren voor geheimen die alleen onder druk openen. De kraag fluistert Versailles, maar de blik—blinddoek in oker—fluistert iets anders: Ik daag je uit om opnieuw te kijken, en me nog steeds niet te zien.

Hij is nooit vastgebonden. Elke speer is samengesteld als draden van interpunctie door een manifest. Geen van hen verwondt. Allen instrueren. Dirigenten die de spanning van een queer symfonie dirigeren, gescoord in surveillance en gepoederde pruiken.

Hij bestaat midden in de pose, midden in de eeuw, midden in de afleiding. Een stilleven gestikt uit performancetheorie en gepoederde bloedlijnen. Stop je telefoon erin en kijk hoe je oproepen worden omgeleid naar de achtercorridors van Versailles via de eindeloze horizon van het Wilde Westen. Je camera wordt omgeleid om fluwelen bevelschriften op te nemen, ondertekend in rococo-inkt.

Bullseye is geen ornament. Hij is operatische oorlogsvoering. En je telefoon is net ingelijfd in een esthetische opstand.