Hier is ze: de grootste Tayū die ooit heeft geleefd. Ze geeft een privévoorstelling in deze afgelegen vleugel van het Alhambra. Haar eerste was voor el rey y la reina. Nu danst ze ter plekke voor een bont gezelschap van gokkers en aristocraten. Bedienden en zwarte schapen die haar mythe hebben gehoord en zelf willen zien... de Dansende Koningin die je niet kunt neerhalen. Te vinden in elk paleis op deze tour, ze blijven hangen tot de dageraad aanbreekt — zich verspreidend naar hun vertrekken voordat iemand een glimp opvangt.
En ze liet haar legende al jaren de vrije loop, omdat het steeds weer waar bleek te zijn. Ze wist niet of ze er controle over had. Ze wilde het niet weten. Het enige wat ze wist was dat ze steeds grotere menigten trok naar elk feest. Waar ze haar in achterkamers en schuilplaatsen probeerden omver te werpen. Alles gooien van sinaasappels tot kabeljauw terwijl ze hun blik ving op haar blote huid die onder de zijden uitkwam. Wetende dat, ongeacht welke chaos ze ook gooiden, ze het zou grijpen zoals elk ander bord, kom en theepot die ze in Kyoto heeft gevangen. Met flair, in de lucht, een ringcyclus op centrifuge, nooit stoppend, niet voor niemand... en zeker niet voor dit dwaze stel dat dacht dat ze haar van haar plek konden krijgen. Met wat? Deze vis? Ze wensen het.
Van Buenos Aires tot Ceylon hebben ze geprobeerd haar uit te dagen, en elke keer vertrokken ze een beetje lichter terwijl ze munten verzamelde van de een na de ander. Een gevaarlijke weddenschap die ze niet kon weigeren, omdat de Dansende Koningin gewoon niet zal verliezen...
