Echo był pionkiem w grach bogów, używanych przez Zeusa do odwrócenia uwagi swojej żony Hery od Dalliances z innymi nimfami. Jej kara za odgrywanie roli w tym oszustwach była okrutna: Hera rozebrała echo jej prawdziwego głosu - w stanie tylko powtórzyć słowa wypowiedziane jej. Klątwa, która nie mogła wyrazić jej miłości, prowadząc do rozpaczy i ostatecznej transformacji w nic więcej niż echo ...
W mojej interpretacji tego mitu tragedia Echo staje się jej triumfem. Stoi przed kotłem bulgotania podstępu. W pobliżu kwitnącej kaskady wodospadu, na łóżku pocisków, które odzwierciedlają fale oceanu z daleka, po czym ssała swoje zaklęcia i powtórzyły je z powrotem na morzach - rzucając zaklęcia mowy na załogi niczego nie podejrzewających statków. Pojeżdżając do ich losu, jedno pola głosowe na raz. Naśladowanie Echo, niegdyś klątwa, stała się teraz jej największą bronią…
