Echo was een pion in de games van de goden, gebruikt door Zeus om zijn vrouw Hera af te leiden van dalliances met andere nimfen. Haar straf voor het spelen van een rol in dit bedrog was een wrede: Hera stripte echo van haar ware stem - alleen in staat om de woorden die tot haar worden gesproken te herhalen. Een vloek die haar niet in staat liet om haar liefde te uiten, wat leidde tot haar wanhoop en uiteindelijke transformatie in niets meer dan een echo ...

In mijn interpretatie hiervan mythe, Echo's tragedie wordt haar triomf. Ze staat voor een ketel van borrelende uitvlucht. Nabij de bloeiende cascade van een waterval, bovenop een bed van schelpen die de oceaan's golven van verre voordat ze haar bezweringen aan het zuigen en weergalmden terug over de zeeën - spraakspreuken over bemanningen van nietsvermoedende schepen. Elk naar hun ondergang rijden, één voicebox tegelijk. Echo's Mimicry, ooit een vloek, is nu haar grootste wapen geworden ...