Echo was een pion in de games van de goden, gebruikt door Zeus om zijn vrouw Hera af te leiden van dalliances met andere nimfen. Haar straf voor het spelen van een rol in dit bedrog was een wrede: Hera stripte echo van haar van haar ware stem - alleen in staat om de woorden te herhalen die tot haar worden gesproken. Een vloek die haar niet in staat liet om haar liefde te uiten, wat leidde tot haar wanhoop en uiteindelijke transformatie in niets meer dan een echo ...
In mijn interpretatie van deze mythe wordt de tragedie van Echo haar triomf. Ze staat voor een ketel van borrelende uitvlucht. In de buurt van de bloeiende cascade van een waterval, bovenop een bed van schelpen die de golven van de oceaan van ver weergeeft voordat ze haar bezweringen inzuigt en ze weer over de zeeën galmt - spraak spreuken over bemanningen van nietsvermoedende schepen. Elk naar hun ondergang rijden, één voicebox tegelijk. Echo's Mimicry, ooit een vloek, is nu haar grootste wapen geworden ...
