In de diepten van een verlaten kathedraal herontdekt ik Circe, de raadselachtige tovenares die de mannen van Ulysses in varkens veranderden. Nu niet verschenen van oude mythos en herboren als een hedonistische mode Icon op het hoogtepunt van haar krachten. Te midden van een vurig landschap Van gigantische wilde bloemen omarmt de Phoenix -maker haar nieuwe krachten. De menselijke geest ontsteken in majestueuze, gevleugelde wezens die allemaal aan haar wil zijn gebonden door een dans van leven en dood, schepping en vernietiging. En in de man die hier in transformatie is geschorst, op het punt om te worden wat hij wilde en wat hij vrees, vinden we een metafoor voor deze eindeloze cyclus. Spelen in een verlaten kathedraal die nu wordt gerealiseerd door Circe's heidense wortels. Het combineren van het heilige en de profaan met ironie omdat zoveel van onze monotheïstische geschiedenis is gebaseerd op de heidense mythologie. En in deze kathedraal, temidden van de decadentie en het goddelijke, kan de metamorfose van Circe een eigen weerspiegeling worden - terug in de toekomst ...
