Onderzoek naar de impact van beroemde collagekunstenaars die de Artform hebben gedefinieerd: Dada to Feminism, The Harlem Renaissance, Matisse's 'Tekeningen met een schaar' en de lijst gaat door ...

Collagekunst is meer dan een assemblage van uitsparingen. Het is een radicale herbeeld van vorm, verhaal en betekenis. Voortkomen uit de schaduwen van traditioneel schilderen en beeldhouwkunst - lang geleden, in het 10e -eeuwse Japan - maar Wikipedia's heeft al die hoeken bedekt. Als rechte feiten jouw ding zijn, welke dan Wikipedia is niet altijd. Helemaal niet. Het is heerlijk vreemd en ik moedig je aan om jezelf er later mee af te leiden. Of nu. Kom je misschien terug? Ik weet niet of ik dat ook zou doen. Wacht ... collage. Ja. Ik heb het. Terug met jou.

Elk van de 11 kunstenaars in deze lijst gebruikte collage om conventies uit te dagen, schoonheid opnieuw te definiëren en de kijker uit te nodigen om de wereld anders te zien. Zij Definieerde niet alleen collage - ze evolueerden het. Maar we moeten snel praten over de definitie van de definitie in de titel van deze blog. Dat was trouwens geen typefout. Ik heb iets te vertellen over de 'definitie' van moderne collage.

Moderne collage was, ik denk dat we hebben Om te zeggen, 'gedefinieerd' door een moedige Pablo Picasso en Georges Braque in de jaren 1910. Tenminste, dat is wat de Tate en de Guggenheim hebben besloten. En omdat ik tijd denk zoals we het als een construct kennen, ben ik niet te kieskeurig. Alles wat ik weet is Ik werd er verliefd op. Het gebruik van uitsparingen van overal op internet vermengd met stukjes van mijn ziel. Zoals elke andere collagist die je ooit zult ontmoeten.

Dit is wat ik je echt moet vertellen over de definitie van moderne collage: het is niet het beste werk van Picasso en Braque. Helemaal niet. Ik denk niet eens dat hun geesten het daarbuiten willen. Maar het internet bestaat, ze zijn beroemd en hun werk overleefde, terwijl anderen dat niet deden.

Ook niet zo triest voor ons om een ​​beetje plezier te nemen in hun niet zo geweldig werk. Falen is gewoon experimenten met een andere naam en falen is de enige manier om een ​​droom te laten uitkomen. Probeer het, probeer het opnieuw. Ook zijn Picasso en Braque, weet je, hen. Dus wat is een atty bitty waardeloze collage of twee? Met hun oeuvre in de gangen van de geschiedenis. Het is niets, Nada, Zilch. En toch komt het in het hart van collage en kunst maken. De kortstondige aard van dit alles. Het maken en opnieuw maken van werelden binnen werelden. Zelfs als Picasso en Braque deze specifieke werelden niet binnen werelden zouden plaatsen in hun eigen retrospectieven ... als ze een keuze hadden. Sorry niet sorry.

Geheime schaamte delen: Als Een collagekunstenaar zelf, Ik was verrast hoe weinig van deze 11 kunstenaars ik kende voordat ik dit schreef. How over jou?

 

Beroemde collagekunstenaars die de kunstvorm hebben gedefinieerd

1

Hannah Höch

Hannah Höch, Gesneden met het Dada -keukenmes door het laatste Weimar Beer-Belly culturele tijdperk in Duitsland, 1919. Collage. 44 9/10 × 35 2/5 in | 114 × 90 cm.

...

Hannah Höch (geboren op 1 november 1889, in Gotha, Duitsland, en stierf op 31 mei 1978, in Berlijn) was een Duits Dada -kunstenaar vooral bekend om haar politieke fotomontages gemaakt van krantenknipsels en vonden objecten. Ze ging naar de Berlin College of Arts en Crafts and the School of the Royal Museum of Applied Arts. Höch's werk vaak bezig met het vroege 20e-eeuwse ideaal van de "Nieuwe vrouw, "Uitdagende traditionele binnenlandse rollen van vrouwen.

Ze werd geassocieerd met de Berlijnse Dada -beweging en samengewerkt met artiesten zoals Raoul Hausmann. Tijdens de Weimar Republic, Höch bloeide in de geliberaliseerde sfeer en produceerde geestige en subtiele fotomontages die commentaar op grote kwesties van de dag. Haar werken waren innovatief in hun gebruik van materialen uit de populaire cultuur, en ze wordt beschouwd als een van de originators van fotomontage.

Het beroemdste werk van Hannah Höch is het fotomontage uit 1919 getiteld "Cut with the Kitchen Knife Dada door het laatste Weimar Beer Belly Cultural Epoch van Duitsland ". Dit stuk is een satirisch commentaar op de politieke en sociale kwesties van de Weimar Republic, met haar innovatieve gebruik van materialen en haar vermogen Creëer tot nadenken stemmende kunst. De fotomontage heeft een collage van afbeeldingen van kranten, tijdschriften en andere mediabronnen, ze opnieuw contextualiseren om een ​​visueel opvallende en kritische weergave van de periode te creëren. Dit werk is een goed voorbeeld van de baanbrekende bijdragen van Höch aan de Dada -beweging en haar vaardigheden in het gebruik van fotomontage als een krachtig artistiek medium.

De kunst van Höch werd door het nazi -regime gedegenereerd beschouwd en ze leefde in relatieve duisternis tijdens de Tweede Wereldoorlog. Desondanks is haar invloed te zien in de werken van latere kunstenaars zoals Cindy Sherman en Hannah Wilke. Höch's kunst wordt momenteel gehouden in de collecties van het Metropolitan Museum of Art en het Museum of Modern Art in New York en de Berlinische Galerie.

2

Romare Bearden

Romare Bearden, Keizerin van de blues, 1974, acryl en potlood op papier en afgedrukt papier op het karton, 36 X 48 in. (91.4 X 121.9 cm.)

...

Romare Bearden (1911-1988) was een Afrikaan Amerikaans Kunstenaar bekend om zijn krachtige collagekunstwerken die de Afro -Amerikaanse ervaring tijdens zijn leven afbeelden. Geboren in Charlotte, North Carolina, Bearden groeide op in New York City en Pittsburghen studeerde aan de Art Students League in New York City met George Grosz en op Columbia University. Hij werkte met verschillende media, waaronder tekenfilms, oliën en collages.

Bearden's kunstwerk vertoonde consequent de Afro -Amerikaanse cultuur en -ervaring, met betrekking tot plattelandsthema's op basis van zijn herinneringen aan de South, evenals stedelijk leven en jazz. Zijn collage -kunstwerken weerspiegelden vaak elementen van jazz, met wisselwerking tussen personages en improvisatie van materialen. In de jaren tachtig produceerde hij een groot oeuvre met boeiende beelden van vrouwen.

Tijdens de Harlem Renaissance, Romare Bearden's familiehuis in New York City werd een verzamelplaats voor prominente intellectuelen en kunstenaars, zoals W. E. B. Du Bois, Paul Robeson, en Graafschap Cullen. Bearden groeide op in deze omgeving, werd blootgesteld aan verschillende kunstvormen, waaronder muziek, en ontmoette veel bekende muzieklegendes van die tijd.

Ondanks dat hij productief was, werd Bearden geconfronteerd met uitdagingen bij het verkrijgen van erkenning als een belangrijke Amerikaanse kunstenaar vanwege vooroordelen en segregatie in de Amerikaanse kunstwereld. Zijn tentoonstellingen ontvingen echter enthousiaste reacties en in 1987 ontving hij de National Medal of Arts. Bearden heeft ook bijgedragen als songwriter, boekillustrator en set -ontwerper voor de Alvin Ailey American Dance Company. In 1990 werd de Romare Bearden Foundation opgericht om jonge of opkomende kunstenaars en wetenschappers te ondersteunen.

In 1964 werd Bearden benoemd tot eerste art director van de Harlem Cultural Council, een prominente Afro-Amerikaanse belangengroep. Hij was betrokken bij het oprichten van verschillende belangrijke kunstlocaties, zoals de Studio Museum in Harlem en de Cinque Gallery. De bijdragen van Bearden aan de Harlem Renaissance reikten verder dan zijn kunstwerk, terwijl hij actief jonge, opkomende kunstenaars ondersteunde en bepleitte voor de Afrikaanse Amerikaanse cultuur en ervaringen.

Hoewel Bearden het best bekend staat om zijn visuele kunst, was hij ook een fervent student muziek, een tekstschrijver en een kostuum- en set -ontwerper. Zijn kunstwerken vertelden vaak de Afro -Amerikaanse cultuur en ervaringen, die inspiratie putten uit zijn leven in Harlem en Pittsburgh.

3

Henri Matisse

Henri Matisse, Zulma, 1950. Gouache op papier. 108 x 60 inch.

...

Henri Matisse's Cut-outs, gemaakt Tijdens het laatste decennium van zijn leven, had een aanzienlijke impact op ons eigentijdse begrip van collagekunst. In de late jaren 1940 verschoof Matisse zijn artistieke methodologie en draaide zich om om papier te snijden als zijn primaire medium, met behulp van een schaar als zijn gereedschap. Zijn uitsparingen, vaak geïnspireerd door de natuurlijke wereld of abstracte vormen, werden gerangschikt in levendige composities die de grenzen van het schilderij van de ezel en hem konden werken met een nieuw type vrij bewind. Velen beschouwen deze periode als "A Second Life" voor de kunstenaar. Kunt u hierin niet gewoon het uiterlijk van tevredenheid op zijn gezicht zien Zeldzame beelden maken een papieren uitsnijding?

Matisse's cut-outs toonde zijn ongelooflijke creativiteit en vitaliteit, zelfs in uitdagende omstandigheden. Ze vertegenwoordigden het toppunt van zijn carrière en markeerden de ultieme overgang naar een volledig abstracte woordenschat. Zijn beheersing van de uitgesneden stijl had een diepgaande impact op zijn artistieke reis. De uitsparingen introduceerden ook een nieuwe operatie in Art, die bekend werd als "Tekening met een schaar". Die hun eigen bewaaruitdagingen opleveren, zoals je kunt zien dit nauwgezette herstelproces.

Matisse's cut-outs beïnvloedden veel moderne abstracte kunstenaars en Blijf artiesten en curatoren inspireren. De eenvoud van zijn uitsparingen was onverwacht in de kunstwereld, en ze werden overwogen geheel uniek en radicaal op dat moment Ze werden gemaakt. Zijn uitsparingen werden uitgekleed tot basiskleur en vorm, die een bijna grafische aard aannamen, wat de heropleving van de esthetiek in illustratie en grafisch ontwerp zou kunnen verklaren.

4

Barbara Kruger

Barbara Kruger, Zonder titel (je lichaam is een slagveld), 1989. Fotografisch zijdescherm op vinyl. 112 x 112 in. (284.48 x 284,48 cm).

...

Barbara Kruger (geboren op 26 januari 1945) is een Amerikaanse conceptuele kunstenaar en collagist geassocieerd met de Foto's genereren. Ze staat bekend om haar gewaagde en provocerende collagekunstwerken die de rol van vrouwen in de samenleving in twijfel trekken, met behulp van zwart-witfoto's die worden bedekt met declaratieve bijschriften in wit-op-op-rood futura gewaagde schuin of Helvetica Ultra gecondenseerde tekst. Het werk van Kruger bevat vaak grootschalige tekst die op afbeeldingen wordt bedekt om uit te dagen culturele veronderstellingen en vraag kijkers aan vraag mainstream media -berichten en hun impact op identiteit en samenleving.

Kruger's kenmerkende stijl was beïnvloed door haar klassieke training in ontwerp en haar ervaring in de mode -industrie, vooral als hoofdontwerper bij Mademoiselle Magazine. Haar werk werd gevormd door feministische filmkritiek en structuralistische literaire theorie, die ze tegenkwam door haar deelname aan de kunstenaarsbijeenkomst voor Social Change Group.

De kunst van Kruger behandelt kwesties zoals consumentisme, seksualiteit, politiek en de relatie tussen macht en samenleving, de grenzen tussen kunst en commercialiteit vervagen. Ze wordt beschouwd als een van de belangrijkste feministische kunstenaars van de 20e eeuw vanwege haar vermogen om noties van identiteit en machtsstructuren uit te dagen en in twijfel te trekken door haar tot nadenken stemmende en visueel opvallende werken.

Hoor Kruger over haar kunst praten in haar eigen woorden.

Enkele van de belangrijkste werken van Kruger omvatten:

"Zonder titel (je lichaam is een slagveld)"(1989): Dit werk bevat een zwart-witfoto van het gezicht van een vrouw, in tweeën gesplitst, met de tekst" Your Body is A Battleground "bedekt. ​​Het is gemaakt in reactie op het politieke debat rond de reproductieve rechten van vrouwen en Dient als een krachtig commentaar op de strijd om controle over de lichamen van vrouwen.

"Zonder titel (ik winkelt daarom dat ik ben)"(1987): Dit stuk bevat de uitdrukking" Ik winkelt daarom "Superpositie op een hand met een creditcard. Het bekritiseert het consumentisme en de manier waarop het onze identiteit en waarden vormt.

5

Robert Rauschenberg

Robert Rauschenberg, Buffalo II, 1964. Olie- en zijdescherminkt op canvas
96 x 72 in. (243,8 x 183,8 cm.).

...

Robert Rauschenberg (1925-2008) was een Amerikaanse schilder en grafische kunstenaar Bekend om zijn "Combine" -werken, die het onderscheid tussen schilderen en sculptuur vervaagden door alledaagse objecten op te nemen als kunstmaterialen. Hij studeerde kunst aan de Kansas City Art Institute, Academie Julian in Parijs, en Black Mountain College in North Carolina eerder overgaan op New York City in 1949.

Rauschenberg's combineert geïntegreerde weggegooide objecten die hij verzamelde uit de straten van New York City, zoals Krantenknipsels, foto's en gevonden objecten. Hij geloofde dat het gebruik van real-world materialen zijn kunst meer maakte herkenbaar en weerspiegelen de realiteit. Sommige van zijn vroege werken verwachtten de Popkunst Beweging, en hij wordt gevierd als een voorloper voor bijna elke kunstbeweging sinds abstract expressionisme.

De bijdragen van Robert Rauschenberg aan de kunstwereld waren belangrijk en transformerend. Hij was een primair figuur in de jaren 1950 en 1960 en werd erkend als een grote voorloper van Amerikaan Popkunst, naast tijdgenoten zoals Andy Warhol en Jasper Johns. Rauschenberg's innovatieve benaderingen, gezien in werken zoals Monogram, heeft de traditionele grenzen van kunst uitgebreid. Nieuwe wegen van verkenningen openen voor toekomstige kunstenaars.

Zijn "Combine" werkt vervaagde het onderscheid tussen schilderen en beeldhouwkunst, waarbij alledaagse objecten worden opgenomen als kunstmaterialen en De status quo uitdagen. Rauschenberg's kunstpraktijk en creatieve energie zouden nooit in vooropgezette dozen passen. Kunsthistoricus Branden W. Joseph merkte op dat het werk van Rauschenberg diende als een stimulans, een impuls en een uitdaging voor kunstenaars over de hele linie.

Gedurende zijn carrière werkte Rauschenberg in verschillende media, waaronder schilderen, beeldhouwkunst, prints, fotografieen prestaties. Hij werkte samen met choreografen zoals Merce Cunningham, Paul Taylor, en Trisha Brown, en was een van de oprichters van de innovatieve groepsexperimenten in kunst en technologie (E.A.T.) in 1966.

Rauschenberg's baanbrekende aanpak en creatieve energie had een blijvende invloed op generaties kunstenaars. Hoor hoe Rauschenberg "herschreven de regels van het spel " van zijn zoon, fotograaf Chris Rauschenberg.

6

Kurt Schwitters

Kurt Schwitters, Moeilijk, 1942-43. COllage. 31,25 x 24 inch (79,37 x 60,96 cm).

...

Kurt Schwitters (1887-1948) was een Duitse kunstenaar die betrokken is bij zowel dadaïsme als constructivisme, het best bekend om zijn Merz en Merzbau werkt. Hij bedacht de term "merz" om zijn unieke kunststijl te beschrijven die betrokken was bij het gebruik van alledaagse objecten om zijn werken te maken. Schwitters creëerde Merzbild (Merz-Paintings), die collages en assemblages waren gemaakt van verschillende afvalstoffen, zoals zoals Prints, labels, achtergronden en stukken hout. En hij schuwde nooit weg van puntig, brandend onderwerp, inclusief Zijn tijd in het interneringskamp van Hutchinson.

Schwitters 'Merz -concept was een subsect van de Dada -beweging, afgestemd op zijn eigen artistieke filosofieën en visioenen. De naam Merz werd toevallig gegenereerd door een collage met het Duitse woord "Kommerz "(Commerce). Dit onzinnige en spontaan gegenereerde woord was vergelijkbaar in oorsprong en filosofie als de titel van Dada.

Terwijl Merz en Dada Art zijn nauw verwant, er zijn enkele verschillen tussen de twee. Merz is een subsect van de Dada -beweging die was afgestemd op Schwitters 'eigen artistieke filosofieën en visioenen. Aan de andere kant was Dada een bredere kunstbeweging die verschillende vormen van kunst omvatte, waaronder uitvoeringskunst, poëzie, fotografie, beeldhouwkunst, schilderen en collage. De esthetiek van Dada werd gekenmerkt door zijn aanfluiting van materialistische en nationalistische attitudes.

Gedurende zijn hele leven creëerde Schwitters meer dan 8.000 werken, met nog ongeveer 2500 over vandaag. Zijn innovatieve benadering van kunst, collage en abstractie fuseren, beïnvloeden kunstenaars zoals Robert Rauschenberg. Schwitters was een buitenstaander en individualist, kiezen om niet naar grote artistieke centra zoals Berlijn of Parijs te verhuizen na het voltooien van zijn studies aan de Dresden Academy.

7

Eduardo Paolozzi

...

Eduardo Paolozzi (1924-2005) was een Schotse kunstenaar bekend om zijn innovatieve collage -werken Dat omvatte een mix van afbeeldingen uit de populaire cultuur en technologie. Geboren in Leith nabij Edinburgh aan Italiaanse ouders, Paolozzi studeerde in Edinburgh en Londen voordat hij twee jaar in doorbracht Parijs. Hij wordt algemeen beschouwd als zo Een van de pioniers van popkunst.

Paolozzi's werken vaak Daagde traditionele noties van kunst en schoonheid uit door elementen van surrealisme te combineren met populaire cultuur, moderne machines en technologie. Zijn vroege liefde voor de Amerikaanse cultuur bracht hem ertoe om collages te creëren met behulp van afbeeldingen van advertenties, die de glanzende, gelukkiger levensstijl vertegenwoordigen die opkwamen naoorlogse Amerika. Maar hij speelde ook met die vorm en stijl - die zijn overdreven gevoeligheden overdreven in zijn mozaïeken en sculpturen, met name op Tottenham Court Road Tube Station.

Zijn werken waren surrealistisch van aard, zoals hij Gecombineerde tijdschriftadvertenties, tekenfilms en machineonderdelen in zijn kunst, anticiperend op de zorgen van popkunst. Paolozzi was vooral geïnteresseerd in de massamedia en in wetenschap en technologie, die zijn kunst gedurende zijn hele carrière beïnvloedden. Naast zijn collage-werken produceerde Paolozzi ook grootschalige figuratieve sculpturen, prints en Mozaïsche muurschilderingen - hun levendige aantrekkingskracht "een soort focus op de chaos".

8

Martha Rosler

Martha Rosler, Vrachtcult, uit de serie Body Beautiful, of schoonheid Knows No Pain, 1966–72. PHotomontage gedrukt als foto. 39 1/2 x 30 1/4 in.

...

Martha Rosler, geboren in 1943 in Brooklyn, New York, is een Amerikaanse conceptuele kunstenaar Bekend om haar feministische collages en fotomontages. Ze werkt op verschillende media, waaronder fotografie, fototekst, video, installatie, sculptuur en prestaties, en schrijven over kunst en cultuur. Rosler's werk bevat vaak afbeeldingen van populaire cultuur en reclame tot Vraag de rol van vrouwen in de samenleving en daag traditionele genderrollen uit.

Het werk van Martha Rosler had de feministische kunstbeweging aanzienlijk beïnvloed door de weergave van vrouwen in de samenleving in twijfel te trekken. Ze gebruikte ook nieuwe technologieën, zoals video, om zich te onderscheiden van mannelijke kunstenaars en de meer traditionele media van de kunstwereld. In het midden van de jaren zestig begon ze fotomontages te creëren die het materiaal van vrouwen en de psychische onderwerping verkennen, waardoor populaire advertenties werden gemanipuleerd om hun onderliggende ideologieën bloot te leggen. Haar werk, zoals het 'lichaam mooi, of Beauty Knows No Pain "Series (1966–72), combineerde verschillende conceptuele kunstpraktijken afgestemd op de feministische politiek.

Een van haar algemeen bekende werken, "Semiotiek van de keuken"(1975), is een videoparodie op het koken, laat zien dat humoristisch de implicaties van traditionele vrouwelijke rollen aanpakt. Door elementen van de popcultuur toe te eigenen, zoals televisie- en tijdschriftreclame, Critiques Critiques Societal Normen en verwachtingen rond vrouwen.

Rosler's kunstpraktijk reikte verder dan het onderwerp, omdat ze geloofde dat kunst echt een sociale rol kon spelen en empathie en disidentificatie bij de kijker kon uitlokken. Haar video werkt uit de jaren zeventig en tachtig onderzocht de activiteiten van Mass Media om te onthullen hoe ze een zelfgenoegzaam publiek cultiveerden. Beïnvloed door de golf van feministische prestaties die voortkomen uit alternatieve kunstruimtes in California, Rosler's werk droeg bij aan de ontwikkeling van feministische conceptuele kunst en liet een onuitwisbaar stempel op de hedendaagse kunstscene.

9

John Heartfield

John Heartfield, Cover Art voor Kurt Tucholsky, Deutschland, Deutschland über alles, 1929 © The Heartfield Community of Heirs / VG Bild-Kunst, Bonn 2020 Akademie der Künste, Berlijn.

...

John Heartfield (geboren Helmut Herzfeld; 1891-1968) was een Duitse beeldend kunstenaar die pionierde het gebruik van kunst als een politiek wapen, vooral door zijn anti-nazi en anti-fascistische fotomontages. De werken van Heartfield gebruikten vaak satirische beelden en slogans om het politieke klimaat van zijn tijd te bekritiseren, vooral tegen de opkomst van Adolf Hitler en het Derde Rijk.

De fotomontages van Heartfield worden gecrediteerd voor het maken Enkele van de meest iconische politieke posters van de 20e eeuw Vanwege hun krachtige visuele impact en het vermogen om sterke politieke berichten over te brengen. Van 1930 tot 1938 ontwierp hij 240 stukken anti-nazi-kunst, die werden gepubliceerd in de Aiz magazine. Deze werken werden in gesmokkeld Duitsland van Tsjechoslowakije, Oostenrijk, Zwitserland, en Oost -Frankrijk na de National Socialisten namen de controle over.

De artistieke moed van Heartfield was gelijk aan zijn fysieke moed, terwijl hij heftige anti-fascistische collages bleef creëren terwijl hij tot 1933 in Berlijn woonde. Zijn fotomontages Voorschaduwde de gruwelen van het nazi -regime en diende als een krachtige vorm van politiek protest, waardoor hij een Aanzienlijke figuur in de geschiedenis van politieke kunst.

Het werk van John Heartfield heeft talloze kunstenaars, grafische ontwerpers, typografen, adverteerders, filmmakers, schrijvers en anderen beïnvloed die inspiratie in zijn nalatenschap hebben gevonden. Kunstenaars van over de Eastern Bloc, Sovjet Rusland, en de Verenigde Staten vonden inspiratie in de fotomontages van Heartfield in de late jaren zestig en zeventig. Voor artiesten zoals Klaus Staeck, László Lakner, en Martha Rosler, onder andere, zijn werk hielp hen versleten linkse ideologieën te confronteren met een nieuwe beeldtaal.

Hartfield's innovatieve gebruik van Fotomontage getransformeerd in een krachtige vorm van massacommunicatioN. Zijn unieke methode om foto's toe te eigenen en te hergebruiken voor politiek effect heeft hedendaagse kunstenaars geïnspireerd om vergelijkbare technieken te gebruiken om onverdraagzaamheid, onwetendheid, geweld en zinloze winstoorlog te bestrijden. De John Heartfield -tentoonstelling bevat werk van collagekunstenaars zoals zoals Winston Smith, Thomas Young, en David King, die doorgaat en uitbreidt over het baanbrekende werk van Heartfield.

10

Pablo Picasso

Pablo Picasso, De fles Vieux Marc, 1913. Cut-and-pasted geprinte achtergronden, krant, houtskool, gouache en pinnen op gelegd papier, 24 13/16 × 19 5/16 inch (63 × 49 cm).

...

Pablo Picasso, samen met Georges Braque, speelde een cruciale rol in de evolutie van collagekunst. Ze ontwikkelden de techniek van Papier Collé (geplakt papier) in 1912, die een baanbrekende verschuiving in de kunstwereld. Picasso's innovatieve benadering van collage -kunst inspireerde andere kunstenaars en werd Een katalysator voor artistieke bewegingen zoals kubisme, dada en surrealisme.

Een van Picasso's Vroege collagewerk, "Gitaar en wijnglas, "toont zijn vermogen om schaduw en structuur te creëren door papier te plakken en te lagen. Zijn kunstwerken uit 1912"Stilleven met stoel in beweging"Is een ander belangrijk voorbeeld van zijn collagewerk. In dit stuk heeft Picasso een stukje van oliedoek met een stoel in blikpatroon en een touw om de compositie in te kaderen. Dit kunstwerk daagde traditionele kunstideeën uit door alledaagse materialen te combineren met geschilderde elementen en de grenzen tussen hoge en lage cultuur te vervagen.

Picasso's Collage Works had een diepgaande impact op de kunstwereld, inspirerende kunstenaars in verschillende bewegingen, mediums en stijlen om de praktijk van collagekunst te verkennen. Zijn inventieve en innovatieve benadering van kunst trok kunstenaars aan vanwege het unieke esthetische en geëteilde proces. Als gevolg hiervan is de invloed van Picasso op de evolutie van collagekunst duidelijk in de werken van veel kunstenaars die volgden, zoals David Hockney, Jasper Johns en Martin Kippenberger.

11

Georges Braque

Georges Braque, Fruitgerecht en glas, 1912. Charcoal, wallpaper, gouache, papier, karton.

...

Georges Braque, samen met Pablo Picasso, speelde een Belangrijke rol in de evolutie van collagekunst. Ze hebben de techniek van Papier Collé (geplakt papier) in 1912, die een revolutionaire verschuiving in de kunstwereld markeerde. Braque nam collage nog een stap verder Verlaging van de cut-up advertenties in zijn doeken. Hij steende ook letters op schilderijen, gemengde pigmenten met zand en kopieerde houten graan en marmer om grote niveaus van dimensie in zijn schilderijen te bereiken. Natuurlijk, Collage bestond al ruim voor die tijd In andere vormen ...

Braque's collage -illustraties, zoals de zijne 1912 Artwork "Fruit Dish and Glass", gecombineerde stukken faux-hout behang met de zijne Kubistische afbeeldingen van objecten. Deze techniek stelde de formele ideeën van perspectief en ruimte binnen kunst in twijfel, omdat het kruisende gebieden van collage -elementen creëerde en in zijn werk tekenen. Zijn innovatieve benadering van collagekunst beïnvloedde veel hedendaagse kunstenaars en droeg bij aan de groei en uitbreiding van de collagekunstvorm.

Tijdens de collagefase van het kubisme van 1912–14 domineerden levenloze objecten de beelden van Picasso, Braque en Juan Gris. Braque's Still Lifes bezeten een Onderstroom van menselijk drama, dankzij de ingenieuze combinatie van dingen en tekst. Het gebruik van echte materialen en texturen in hun collagecomposities introduceerde een nieuwe dimensie voor Western Painting, wiens gevolgen nog steeds worden gevoeld vandaag.

Braque's werk met collage had een blijvende impact op de kunstwereld, inspirerende kunstenaars in verschillende bewegingen, mediums en stijlen Verken de praktijk van collagekunst. De inventieve en innovatieve benadering van kunst trok kunstenaars aan vanwege de unieke esthetische en unieke, geëxponeerde proces. Als gevolg hiervan is de invloed van Braque op de evolutie van collagekunst duidelijk in het werk van vele kunstenaars die volgden, zoals Jessica -aandeelhouder, Mark Bradford, Hannah Hoch, Kurt Schwitters en John Stezaker.

...

Collagekunst is een uniek en veelzijdig medium dat eindeloze creatieve mogelijkheden mogelijk maakt. De beroemde collagekunstwerken die in dit artikel worden genoemd, hebben allemaal belangrijke bijdragen aan de kunstwereld geleverd door hun innovatieve stijlen en technieken. Elke kunstenaar heeft zijn eigen unieke perspectief, en hun impact op de kunstwereld heeft resoneerd met andere kunstenaars en heeft hun werk beïnvloed.

ICYMI

Welke kunstenaar maakte het concept van collage in 1912 in een vorm van kunst?

In 1912 transformeerde de baanbrekende kunstenaar die de Concept van collage In een duidelijke vorm van kunst was niemand minder dan Pablo Picasso. Tijdens dit jaar onthulde Picasso "Still Life with Chair Cancing", een opmerkelijk werk dat de komst van collage markeerde als een belangrijke artistieke uitdrukking en de initiatie markeerde van een nieuwe fase in de kubistische beweging.

"Still Life with Chair Canning" bevatte een onconventionele combinatie van materialen en technieken. Picasso nam een ​​strook oliedoek op gedrukt met een stoelblikspatroon op een ovaalvormig canvas. Het schilderij werd verder omlijst met een touw. Deze innovatieve fusie van verschillende elementen, samen met de integratie van niet-traditionele materialen, zoals de oliemak, daagde conventionele artistieke normen uit en introduceerde een avant-garde benadering van het maken van kunst. Dit baanbrekende kunstwerk maakte de weg vrij voor het verkennen van nieuwe mogelijkheden in visuele representatie en breidde de grenzen van artistieke expressie aanzienlijk uit.

Naast de impact ervan op beeldende kunst, had Picasso's innovatieve gebruik van collage bredere implicaties voor artistieke filosofie en creatief denken. De introductie van collage als een levensvatbare kunstvorm heeft gevestigde ideeën uitgedaagd over de aard van kunstmaterialen, compositie en representatie. Deze aanpak moedigde kunstenaars aan om onconventionele materialen, texturen en vormen te verkennen, een geest van experimenten en herdefinitie binnen de artistieke gemeenschap te bevorderen.

Het werk van Hannah Höch wordt beschouwd als een deel van welke artistieke stijl?

De artistieke stijl van Hannah Höch wordt stevig geassocieerd met het dadaïsme, een avant-garde beweging die gericht was op het uitdagen van traditionele noties van kunst en samenleving door haar omhelzing van absurditeit, anti-conformiteit en experimenten.

Höch is het best bekend om haar fotomontage-werken, een techniek waarbij ze vakkundig combineerde en naast elkaar geplaatste uitgesneden afbeeldingen van tijdschriften en kranten om ingewikkelde en tot nadenken stemmende collages te creëren. Haar fotomontages bevatten vaak een satirisch en kritisch commentaar op sociale en politieke kwesties, wat de afwijzing van de dadaist van gevestigde normen en waarden weerspiegelt.

Höch's deelname aan het dadaïsme en haar beheersing van fotomontage -technieken speelden een belangrijke rol bij het uitbreiden van de artistieke mogelijkheden van de beweging. Haar werk daagde de heersende noties van auteurschap en originaliteit uit door bestaande beelden toe te stellen en opnieuw te contextualiseren, die resoneerden met Dada's ethos van subversie en iconoclasma.

Toekomstige voorspelling

Waarom was de artistieke beweging van Dada belangrijk voor toekomstige kunstenaars?

De artistieke beweging van Dada heeft een diepgaande betekenis voor toekomstige kunstenaars vanwege haar radicale afwijking van conventionele artistieke normen, de ondermijning van gevestigde instellingen en haar rol in het vrijmaken van de weg voor daaropvolgende avant-garde en experimentele kunstvormen. Opkomende tijdens de Eerste Wereldoorlog als reactie op de gruwelen van oorlog en de maatschappelijke normen die ertoe leken te hebben geleid, was het dadaïsme een kracht die traditionele artistieke grenzen verbrijzelde. Talloze kunstenaars werden geïnspireerd door de wilde capriolen en een gedurfde anti-autoritaire aard van Dada, waardoor ze motiveren om de horizon van de kunstwereld te vergroten.

Een van de meest iconische figuren van het dadaïsme was Marcel Duchamp, bekend om zijn baanbrekende werk "Fountain", een porselein urinoir ondertekend met het pseudoniem "R. Mutt." De creatie van Duchamp belichaamde het anti-kunstethos van Dada, daagde traditionele noties van esthetiek uit en dwong kijkers om de essentie van kunst in twijfel te trekken. Deze gewaagde handeling had een diepgaande invloed op toekomstige kunstenaars door hen ertoe aan te zetten de definitie en grenzen van artistieke expressie te heroverwegen.

De Dada -beweging speelde een cruciale rol bij het veranderen van de perceptie van kunst en het overtreden van vastgestelde regels. Het verstoorde traditionele artistieke media door gevonden objecten op te nemen, collagetechniekenen uitvoeringskunst, die een precedent voor kunstenaars vormt om te experimenteren met onconventionele materialen en methoden. De afwijzing van het dadaïsme van de logica en de omhelzing van absurditeit en irrationaliteit beïnvloedde latere bewegingen zoals zoals Surrealisme, die ook als doel had om gebruik te maken van de onbewuste geest en rationaliteit in kunst uit te dagen.

De invloed van de beweging reikte verder dan de artistieke praktijken om maatschappelijke normen en autoriteit uit te dagen. Door conventies belachelijk te maken en te verwerpen, confronteerden dadaïsten de status quo en inspireerden toekomstige generaties kunstenaars om hun creatieve uitingen te gebruiken als een middel tot sociale kritiek en verandering. Dada's anti-establishment houding en zijn onderzoek naar willekeur, toeval en spontaniteit droegen ook bij aan de ontwikkeling van conceptuele kunst en uitvoerende kunst, die beide prioriteit geven aan ideeën en processen boven traditionele esthetische uitkomsten.

...