Κολάζ τέχνη από τον Toby Leon

Φαντάζουμε την ιστορία να υπάρχει κάθε μέρα. Διαμορφώνοντας τον κόσμο γύρω μας καθώς πηγαίνουμε. Και επαναπροσδιορίζω ιστορίες με κάθε κομμάτι. Από ένα πλούσιο πλήρωμα ιστοριών ψηλό και αληθινό. Μια μελάνη γλυκών και ξινών μύθων, σημείων και συμβόλων. Κόψτε από τα μουσεία Free Copyright σε όλο τον κόσμο, στη συνέχεια, επικολλημένοι στο Photoshop όπου αλχημούν την παρτίδα. Έως ότου όλοι και όλα είναι αρκετά ώριμα για τη μυθολογία μου.

Μην πάρετε το βαμβακερό καραμέλα στριμμένο. Κάθε κομμάτι που δημιουργώ είναι αλήθεια. Προέρχεται από την αλήθεια και γειωμένο από αυτό. Αλλά ποτέ δεν είναι πραγματικό, μυθολογικά μιλώντας. Παρόλο που η πραγματικότητα είναι και μια μυθοπλασία. Ακριβώς αυτό που είμαστε όλοι εγγραφεί, που δεν το καθιστά αναληθές. Αυτό είναι το πράγμα για την αλήθεια. Ή το παρελθόν. Γνωρίζουμε ότι κινούνται και στις δύο κατευθύνσεις. Μυριάδες, στην πραγματικότητα. Ποτέ μην κάθεστε ακίνητοι ή να κάνετε όπως τους λένε. Για πάντα αμφισβητήθηκε, αναλύθηκε, αναδιαμορφώθηκε και αναβαθμίστηκε. Quered και ανεστραμμένο. Συσκευασμένο και εκτελείται. Είπε, Retold, προσαρμοσμένη και έπειτα πωλήθηκε. Εξελίσσεται όπως όλα τα άλλα. Γι 'αυτό μου αρέσει να πιστεύω ότι η τέχνη μου υπάρχει έξω από το χρόνο. Φτάνοντας για το άπειρο αντί για την πραγματικότητα. Ένα καλειδοσκόπιο από αιωρούμενες αλήθειες που είναι μόνο τόσο σουρεαλιστικές όσο επιλέγουμε να τις κάνουμε ...

Τόμπι Λεόν

Υπάρχει μόνο ένας κανόνας για την αντιμετώπιση των δημιουργικών μπλοκ: απλά δοκιμάστε. Προσπάθησε ξανά. Δοκίμασε κάτι καινούργιο. Στη συνέχεια, δοκιμάστε ξανά. Ναι, πραγματικά, δοκιμάστε ξανά. Και προσπαθήστε να είστε το είδος του φίλου στον εαυτό σας ότι θα ήσασταν για κάποιον άλλο ... όσο καλύτερα μπορείτε.

Όσο για τα δημιουργικά μπλοκ είναι στην πρώτη θέση, είναι η κάθαρση σε μεταμφίεση. Η τριβή που (τελικά) θα μας αναγκάσει να αλλάξουμε αν δεν λάβουμε υπόψη τις πιο γλυκές προσκλήσεις της. Μόνο μας εμποδίζει αν συνεχίσουμε να αρνούμαστε το αναπόφευκτο. Βρείτε λοιπόν δημιουργικά καταστήματα που λειτουργούν για εσάς τώρα, τα οποία μπορεί να κάνουν ή να μην κάνουν τέχνη. Ακουμπήστε στην ταλαιπωρία της μη γνώσης. Μην ανησυχείτε αν τα πράγματα που χρησιμοποιούσαν για να σας τροφοδοτήσουν πια. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα κόλπα του δημιουργικού μπλοκ. Η πειστική μας αλλαγή είναι ένα σημάδι ότι τα πράγματα καταρρέουν ή δεν αξίζει να ενοχλείς. Αλλά λέω, αυτά τα σημάδια που νομίζετε ότι το ξόρκι Doom είναι στην πραγματικότητα προσκλήσεις για να εξελιχθούν ... αν τα γυρίσετε ανάποδα και τα γυρίστε προς τα έξω, δηλαδή.

Οι διαπολιτισμικές συνδέσεις, οι αναπάντητες ερωτήσεις, οι επικαλυπτόμενες ιστορίες όπου το άνοιγμα διευρύνεται και οι δυνατότητες προκύπτουν από τα περιθώρια. Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολα καθορισμένο στη δουλειά μου, επειδή η ιστορία δεν έχει εγκατασταθεί σε μια απάντηση σε πολλές από τις ερωτήσεις που έριξαν το ενδιαφέρον μου. Ή οι «απαντήσεις» χρειάζονται αποσυσκευασία. Επαναπροσδιορισμός, τουλάχιστον. Τροφοδοτώντας στην αγάπη μου για τους χώρους του Liminal. Συχνά βρίσκονται σε αυτά τα τυχαία κενά μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης, τα οποία παρέχουν με απερίσκεπτη εγκατάλειψη. Ή η στατική ηλεκτρική ενέργεια των queer ιστοριών παραλείπονται από τις «μεγαλύτερες επιτυχίες» της ιστορίας. Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, οι παλιές πιστοί, γνωστές, όπως και οι ιδιόμορφες εκσκαφές ανάμεσα στην τέχνη και τα μεταμοντέρνα σκουπίδια. Αυτό το σοκ και το δέος μείγμα του στρατοπέδου, kitsch και απλά απλά κολλώδη με τραβάει πάντα μέσα. Υπενθυμίζοντας μου πόσο chintzy κλασικισμός ήταν από την αρχή. 

Είστε ιδιοκτήτης της εξέλιξής σας αναζητώντας ενεργά σχόλια. Η προσέγγισή μου ήταν πάντα gung-ho, αλλά μπορείτε να δημιουργήσετε την ανοχή με την πάροδο του χρόνου. Και από την εμπειρία μου ... είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι προχωρούν ταχύτερα, επειδή μαθαίνουν και δικτύωσης σε ένα. Εκτός αυτού, υπάρχουν τόσα πολλά ταλέντα εκεί έξω. Έτσι, όταν σκέφτεστε τι διακρίνει τους ανθρώπους που κάνουν αντίκτυπο ή κλωτσιά γκολ ή ό, τι θέλετε να το ονομάσετε ... δεν είναι πάντα ταλέντο, έτσι; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανατροφοδότηση έχει τόσο μεγάλη σημασία. Ξεκινήστε λοιπόν μικρά και ρωτήστε νωρίς. Δημιουργήστε τη δύναμη μέχρι να προσεγγίσετε ανθρώπους των οποίων η αντίδραση σας κάνει νευρικό. Μέχρι να ακούσετε την κριτική και να μην το πάρετε προσωπικά, επειδή ρωτήσατε κάποιον για την τέχνη, η οποία είναι υποκειμενική, ακόμα κι αν είναι δική σας. Πέρα από όλα αυτά, τόσες πολλές μεγάλες ευκαιρίες συμβαίνουν για τους ανθρώπους που συνεχίζουν να εμφανίζονται, πηγαίνοντας το επιπλέον μίλι και δείχνοντας πόσο ενδιαφέρονται ζητώντας ανατροφοδότηση, όπως και το 1-2-trifecta μου για να πάρει τον εαυτό σας λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη.

Είναι μια ταλαιπωρία που ήταν ζωτικής σημασίας για μένα. Η δουλειά μου είναι σκόπιμα προσβλητική για την καλή γεύση, επειδή δεν βλέπω μια διάκριση μεταξύ της τέχνης και της χαμηλής περιεκτικότητας σε γεύση. Πολλοί κάνουν, φυσικά, και η τέχνη μου δεν είναι σαφώς για όλους. Ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα ήταν. Που μου έδωσε συχνά ένα αίσθημα άνεσης, αρκετά αστείο. Το πιο δύσκολο κομμάτι τελειώνει πριν ξεκινήσει - ξέρω ότι δεν είμαι για όλους. Και έχω τόσο μεγάλη αξία από ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνω όπως εκείνοι που δεν νοιάζονται πολύ. Και οι δύο λένε τις εκδόσεις της αλήθειας για το έργο μου ότι ίσως να μην έχω παρατηρήσει διαφορετικά. Τόσο κλίνει στην ταλαιπωρία, λέω. Ρωτήστε γενικά και ρωτήστε συχνά. Γίνεται ευκολότερο όσο περισσότερο το κάνετε. Μέχρι τελικά, το ποτίζετε.

Ελπίζω ότι τίποτα δεν είναι πραγματικά πλήρες, γιατί αυτό είναι ένα αδιέξοδο. Όσο για το πότε ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε από ένα κομμάτι και να το μοιραστώ, προσπαθώ να μην αναγκάσω ένα ψήφισμα. Θεωρώ ότι το έργο υποφέρει όταν το κάνω. Αυτές τις μέρες, όταν χτύπησα έναν τοίχο, στρέφομαι. Τίποτα δεν είναι φανταχτερό - καθαρίζω, πηγαίνω για μια βόλτα, ξεφύγω στην ταινία, τεντώμακα - οτιδήποτε αποσπά την προσοχή για να έρθει στο ίδιο κομμάτι και πάλι με φρέσκα μάτια. Μερικές φορές το περπάτημα μακριά είναι η μόνη διαδρομή για να δείτε τη δουλειά σας καθαρά.