"Είναι αυτό που είναι μέσα που μετράει", είπε, "αλλά τι γίνεται όταν είσαι μέσα;" Ήξερε την απάντηση που όλοι θα έδιναν. Τα πουλιά και οι πεταλούδες γνωρίζουν μόνο το ένα. Μια μόνο αλήθεια που ζουν και αναπνέουν. Στην οθόνη για να δουν όλοι. Η συμφωνία τους για φτερωτά φτερά που βυθίζει με νόημα άνοιξη. Χειμώνας επίσης, γιατί ανεξάρτητα από την εποχή, το βουητό τους παραμένει αληθινό. Και καθώς έσκυψε ξανά στο παράθυρο σήμερα, τους ζηλεύει. Την περίπλοκη απλότητα τους. Η εγγύηση τους. Αυτό το διαχρονικό βουητό του άπειρου, συντονισμένο στις ηχώ της αιωνιότητας.
Το μόνο που μπορούσε να ακούσει ήταν η αβεβαιότητα για το αύριο και την επόμενη μέρα. Αναρωτιέστε πού αρχίζει τα μέσα της και το εξωτερικό της. Γνωρίζοντας μόνο ότι είναι πιο ευτυχισμένη εδώ, ανάμεσα στα δύο. Τροφίμων τριαντάφυλλα την ειδική παρασκευή του χώρου που είναι γεμάτη σε θυμάρι, φασκόμηλο και στίρα. Διηθήθηκε μέσα από το ίδιο πανέμορφο χάος που κατευθύνει τη συμφωνία τους. Γονιμοποιημένη από υπερβολικές ερωτήσεις που δεν θα απαντήσει ποτέ, γιατί τελικά, οι τελειώσεις είναι μόνο αρχές σε μεταμφίεση ...
