Ο προσκεκλημένος της τιμής είναι ένα τρελό mashup των θεών, των πεποιθήσεων και των πολιτισμών, όπως ένας πνευματικός μπλέντερ που βρίσκεται σε ψηλά. Είναι μια φωνή προς τον τρόπο με τον οποίο οι θεοί και οι θρησκείες έχουν αναμιχθεί και ταιριάζουν με την ιστορία, σχηματίζοντας ένα πάπλωμα ουράνιου τόξου της πίστης ως motley όπως κάθε πλήρωμα ήταν ποτέ. Όλα έρχονται σε ένα φόντο ενός Μπαλινέζικου Ναού με την Καμπότζη άνθηση. Με την επίσημη ταϊλανδέζικα μοναχούς στην προσευχή στην κορυφή των σκαλοπατιών. Χτίζοντας σε ένα διόραμα για το πώς η λαογραφία, ο Ινδουιστής και ο Βουδισμός αναμειγνύονται μαζί στην Ασία. Δημιουργώντας πολλές ειδικές θρησκείες, όπως οι Ινδουιστές του Μπαλί, των οποίων η ξεχωριστή μορφή λατρείας ενσωματώνει τον τοπικό animism, τη λατρεία των προγόνων ή Pitru paksha, και σεβασμό για τους βουδιστές αγίους ή Bodhisattava. Ή ο Βουδισμός στην Ταϊλάνδη, η οποία ενσωματώθηκε στη λαϊκή θρησκεία (BON) καθώς και τις κινεζικές θρησκείες από τον μεγάλο κινεζικό πληθυσμό της Ταϊλάνδης.
Ο προσκεκλημένος της τιμής φοράει ένα στέμμα, αλλά φέρει το βάρος όλων αυτής της πίστης. Ένας οικουμενικός θεός πουλιών, το δεξί χτύπημα στη μέση όλων των πολιτικών που βασίζεται στην πίστη που τον έβαλε στη θέση του. Καταστράφηκε σε ένα κινεζικό κέλυφος κελύφους χελώνας, ελάφια και αυτά τα λαμπερά τοτέμ. Κερδίζοντας όποιον παραμένει αρκετό καιρό για να ακούσει πώς το κάνουν λάθος. Ένα σύμβολο πηδαλιουχίας, σκασίματος του τρόπου με τον οποίο κυλούμε μια θρησκεία σε μια άλλη και μια άλλη, μέχρι να πεταχθούν από το βάρος της ιστορίας και όλες οι ιδιορρυθμίες τους γίνονται μέρος του τοπίου. Που συμβαίνει οπουδήποτε κι αν πάτε, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά επιστρέφετε. Ακριβώς όπως οι Ρωμαίοι αντιγράφουν τους θεούς τους από τους Έλληνες. Ή υιοθετώντας τους θεούς από μέρη που κατέκτησαν για να βοηθήσουν το ρωμαϊκό πάνθεον τους να ταιριάζει.
Το "Guest of Honor" δείχνει την ενδιαφέρουσα μαγεία της πίστης που κατασκευάζεται για τις μάζες για να ενδυναμώσει λίγους λίγους. Σερβίρεται εδώ με ένα χαμόγελο-ένα ολόκληρο τραγούδι και χορό-που σας ζητά να σκεφτείτε πώς η πίστη μπορεί να ενεργήσει σαν ένα φάρμακο, ένα πράγμα που μας φέρνει μαζί, αλλά και μας κρατάει σε έναν ατελείωτο κύκλο "ψωμιού και τσίρκων".
