Στο "Hey όμορφο", το καρουσέλ γίνεται σύμβολο της παιδικής αθωότητας και της ξέγνοιαστες απόλαυσης. Μια στιγμιαία διαφυγή από την πραγματικότητα. Μια σύντομη ανάπαυλα από τις δοκιμές και τις δοκιμασίες της ζωής. Βλέποντας εδώ να μεταφέρει ένα μικρό σκελετό των δεινοσαύρων στρογγυλό και στρογγυλό, μια υπενθύμιση της φευγαλέα φύση της ζωής. Κοσμήτο με ένα μπλε τόξο, ο δεινόσαυρος γίνεται ένα ακόμα πιο παιχνιδιάρικο νεύμα για την περίεργη φύση της ύπαρξης - την αντιπαράθεση της ζωής και του θανάτου, το παροδικό και το αιώνιο.
Το καρουσέλ δεν είναι μόνο μια βόλτα, αλλά ένα θηλαστικό - πεταλούδες, τσίτα, χιμπατζήδες και σαύρες - που αντιπροσωπεύουν την ποικιλομορφία και τη διασύνδεση της ζωής. Οι τρεις ενήλικες, ντυμένοι με υπέροχα ρούχα για να ανακτήσουν στιγμιαία τη νεολαία τους, να ενσωματώνουν την ανθρώπινη επιθυμία για χαρά, σύνδεση, εορτασμό και χωρίς παιδιά στη σκηνή, βρίσκουμε ότι αυτή η βόλτα με καρουσέλ μιλάει για την αρχική φύση της διαδικασίας γήρανσης. Με κάθε επανάσταση του καρουσέλ, βρίσκουμε έναν καθρέφτη των περασμένων ετών. Και με κάθε περασμένο έτος αναρωτιόμαστε, θα γίνουμε ποιοι ελπίζαμε ότι θα το κάναμε; Θα εγκατασταθούμε ποτέ στο δέρμα μας και θα βρούμε ευτυχία μέσα; Όλες αυτές οι σημερινές και κρίσιμες προσωπικές προκλήσεις δίνουν το χώρο για να αφήσουν να πάνε σε καρναβάλια και funfairs. Έτσι, ενώ η γήρανση συχνά συνδέεται με την παρακμή και την απώλεια, είναι επαναπροσδιορισμένη εδώ με χάρη και αγάπη-ως ταξίδι επανάκλησης της αυτοανακάλυψης και της αποδοχής.
