„Hanuman The Hanyman” to wirująca karuzela narracji. Spektakl boskich akrobacji. Przesycony kosmiczny taniec łączący moje własne zdjęcia z antykami ilustracjami, ożywione w potopie koloru i światła.
Międzynarodowy bóg czczony z Indii na Bali na Tajlandię, uczeni szeptli, że Hanuman może nawet oświetlić księżyc jako Sun Wukong, małpy król w chińskim eposie, podróż na zachód. Hanuman to nie tylko bóstwo. W pewnym sensie jest swoją własną wieżą Babel. Stając się figuratywną przestrzenią dla ludzi w Denpasar i Delhi, aby rzutować swoje nadzieje i modlitwy, znajdując wspólność w ich wspólnym oddaniu temu latarniom nadziei, powodzenia i dobrej wiwinie. Co sprawia, że Hanuman jest celebrytą, w inny sposób. Czuczona postać, którą ludzie myślą, że wiedzą, ale nigdy się nie spotkali. Zarezerwowałem więc Hanumana na ten koncert i rzuciłem go w światło reflektorów. Ponownie. Tym razem, jako akrobata, wykonawca, gwiazda, która spędził tysiąclei przygotowując się do tego debiutu. I to wszystko, w jego oczach, w jego dłoniach, które trzymają niezliczone broń, w jego burzliwym śmiechu, gdy uderza w swój pierwszy bulsee wieczoru.
