Sommige plaatsen openen vanaf het begin voor u. En mijn eerste keer in Bangkok was zeker een omhelzing. Het was 2002 - niet lang geleden, maar werelden behalve nu. Ik was 19 en bereidde me voor op een groot avontuur. 10 landen in 3 maanden - de eerste keer dat ik ooit solo had gereisd! Ik had gescrimd en opgeslagen, gepland toen betaald. Klaar voor alles en doodsbang voor wat ik zou kunnen vinden. Zelfs nooit in overweging nemen in dat alles. Hoe mijn eigen reflectie zou kantelen en verschuiven in deze verre breedtegraden. Hoe zou ik kunnen weten dat ik nog steeds vrienden zou zijn met mensen die ik heb ontmoet tijdens mijn 2e bezoek aan Bangkok? In 2003, op weg naar Londen. Mensen die ik zag elke keer dat ik daarna 6 jaar bezocht. Mensen die ik nog steeds zie als ik kan. Mensen die ik ken totdat een van ons kwakeert. Mensen die bevriend zijn met andere vrienden van mij, teruggaan naar deze stroom van bewustzijn met zoveel graden van Kevin Bacon die je wilt voor het ontbijt. Bangkok is niet alleen mijn tweede thuis. Het is thuis. Zo helder en hodge-podge als mijn bricolage-herinneringen aan deze speciale plek die net zoveel is veranderd als ik in de loop der jaren heb. Zo veel inderdaad, en helemaal niet ...