Rhea, de dochter van Gaia en Uranus, was een Griekse Titan en de moeder van de Olympiërs. Door haar sluwheid hielp ze haar Olympische nakomelingen Cronus omver te werpen en een nieuwe kosmische orde te vestigen. Dit kunstwerk weerspiegelt haar kosmische dapperheid en de staalachtige vastberadenheid van vrouwen door de geschiedenis heen - stijgend boven de repressie die ze hebben meegemaakt om nieuwe wereldorders tot stand te brengen. Elk bilder en alleen dan de laatste ...

Dus dan is Rhea een bevrijder, een wereldschepper. Het belichamen van een onverzettelijk verlangen om het universum te hervormen, verwant aan de onverschrokken vrouwen die vochten voor kiesrecht en lichamelijke autonomie - centimeter voor inch, mijl door mijl, regerend door regeren. Maar net als de heksen van de overlevering hanteert Rhea haar kracht met gelijke delen genade en verzet. En we vinden haar hier, koesteren in haar eigen geëlektrificeerde glorie - het in twijfel trekken van de aard van heldendom terwijl haar dapperheid ons alle afstand tussen ons herinnert.