Samenvatting, buitenaards en organisch: de rommelige magie van decalcomania -kunst
Decalcomania is een surrealistische techniek waarbij abstracte patronen worden gecreëerd door natte verf of inkt tussen twee oppervlakken te drukken en vervolgens te scheiden om unieke, organische ontwerpen te onthullen. Deze methode werd populair door Max Ernst, een Duitse kunstenaar die in de vroege 20e eeuw pionierde in de techniek via Oscar Dominguez.
In dit artikel zullen we de geschiedenis van Decalcomania onderzoeken, hoe het werd gebruikt door surrealistische kunstenaars, stapsgewijze instructies om je eigen Decalcomania-kunst te creëren en een showcase van enkele van de meest opvallende werken van Decalcomania Art.
Geschiedenis van decalcomanië
Decalcomania is een decoratieve techniek waardoor gravures en prints kunnen worden overgebracht naar aardewerk of andere materialen. De techniek werd voor het eerst commercieel gebruikt in Engeland rond 1750 en geïmporteerd in de Verenigde Staten althans al in 1865. De uitvinding is toegeschreven aan Simon François Ravenet, een graveur uit Frankrijk die later naar Engeland verhuisde en het proces perfectioneerde, dat hij noemde "dek".
Het proces omvat het aanbrengen van inkt, verf of een ander medium op een oppervlak en, hoewel nog steeds nat, het bedekken met materiaal zoals papier, glas of aluminiumfolie. Wanneer verwijderd, Het materiaal draagt een patroon over dat kan verder worden verfraaid. Het meest voorkomende voorbeeld van decalcomanië omvat Verf op papier aanbrengen en het vervolgens vouwen, druk uitoefenen en vervolgens het papier ontvouwen om een spiegelpatroon te onthullen.
Naast het gebruik ervan in beeldende kunst, is Decalcomania gebruikt in commerciële toepassingen zoals in massa geproduceerde grondstoffenkunstoverdrachten of productlabels, bekend als "stickers". Veilbaar decalcomanië is een soort decalcomanië dat wordt gebruikt voor het overbrengen van decoraties of inscripties op keramiek, glas, plaatwerk, gegoten metaal of ander materiaal dat het gewenst is leveren met een indruk.
Decalcomanië in surrealistische kunst
De techniek werd door de surrealisten overgenomen om afbeeldingen bij toeval te creëren in plaats van door bewuste controle. De surrealist Óscar Domínguez verwees naar zijn werk als "decalcomanië zonder vooropgezette object". Hij nam de techniek in 1936 op, met behulp van gouache die dun wordt verspreid op een vel papier of ander oppervlak (glas is gebruikt), dat vervolgens op een ander oppervlak wordt gedrukt zoals een canvas. Domínguez gebruikte zwarte gouache, hoewel kleuren later hun verschijnen. De Duitse kunstenaar Max Ernst beoefende ook Decalcomania, net als Hans Bellmer en Remedios Varo. Salvador Dali heeft ook gedwongen - zie hieronder.
De techniek stelde kunstenaars in staat om abstracte, buitenaardse landschappen te creëren en wezens die traditionele noties van representatie en realiteit uitdaagden. De resulterende afbeeldingen lijken vaak op landschappen, organische vormen of abstracte vormen en de techniek vertrouwt sterk op toeval en spontaniteit.
De buitenaardse of dromerige patronen in Decalcomanië waren geschikt voor de doeleinden van de surrealisten. Kunstenaars als Ernst zouden de overdrachtseffecten exploiteren die grotten, bomen, rotsformaties onthullen.
De kleuren, vormen en tekens van abstracte kunst Zorg voor een innovatieve beeldtaal waarmee kunstenaars emoties, ideeën en ervaringen kunnen communiceren.
Met minder focus op het onderwerp van het kunstwerk, nemen de processen en materialen waarmee abstracte kunst wordt gecreëerd een veel groter belang aan. Textuur, diepte en in het bijzonder kleur worden essentiële hulpmiddelen bij het overbrengen van de intentie van de kunstenaar.
Het creëren van uw eigen Decalcomania -kunst
Het creëren van uw eigen Decalcomania -kunst is een leuk en eenvoudig proces dat minimaal materiaal vereist. Hier is een stapsgewijze handleiding ...
- Begin met het voorbereiden van uw werkoppervlak. Bedek het met een laag plastic of vetvrij papier om het te beschermen tegen de natte verf.
- Kies uw verf. Acrylverven werken goed voor deze techniek, maar u kunt experimenteren met andere soorten verf.
- Breng een laag verf aan op één oppervlak. U kunt een penseel of paletmes gebruiken om de verf aan te brengen. Zorg ervoor dat de laag dik genoeg is om een patroon te creëren, maar niet zo dik dat het lang duurt om te drogen.
- Druk op een ander oppervlak op het geschilderde oppervlak. U kunt een stuk papier, canvas of zelfs een ander object zoals een blad of een stuk stof gebruiken.
- Druk stevig naar beneden en til het bovenoppervlak op om het patroon te onthullen dat door de verf is gecreëerd.
- Herhaal het proces met verschillende kleuren en oppervlakken totdat u tevreden bent met het eindresultaat.
Opmerkelijke Artworks Decalcomania
Decalcomania is gebruikt om enkele van de meest ingewikkelde en ontzagwekkende kunstwerken in de geschiedenis van kunst te creëren. Hier zijn enkele voorbeelden van beroemde Decalcomania -kunstwerken:
Aangezien van de bruid door Max Ernst
Artiest
Max Ernst (1891-1976) was een Duitse schilder en beeldhouwer die een van de toonaangevende voorstanders van irrationaliteit in kunst was en een grondlegger van de automatisme-beweging van surrealisme.
Kunstwerk
Een poging van de bruid is een voorbeeld van Ernst's veristische of illusionistische surrealisme, waarin een traditionele techniek wordt toegepast op een ongerijmd of verontrustend onderwerp.
Het schilderij toont een bruid in een uitgebreide outfit die een zeer dik materiaal lijkt te combineren naast een verspreiding van rode veren. De centrale scène staat in contrast met zijn tegenhanger in de foto-in-een-een-beeld linksboven. Waar de bruid in dezelfde pose verschijnt, die door een landschap van overwoekerde klassieke ruïnes schiet dat zij zelf apart is van ...
Probleem van de bruid werd voltooid in 1940, op een punt waar de kunstenaar een prominente positie binnen de kunstwereld had ingesteld en vrij was om elke weg van zijn verbeelding te verkennen.
Décalcomanie door René Magritte
Artiest
René Magritte (1898-1967) was een Belgische surrealistische kunstenaar die bekend staat om zijn geestige en tot nadenken stemmende beelden, vaak plaatsen Bekende objecten in ongebruikelijke contexten.
Kunstwerk
"Décalcomanie" onderzoekt het concept van transformatie en verhulling. Het schilderij probeert het onzichtbare te onthullen door het bestaan van de kunstenaar in de buitenwereld te contrasteren met het bestaan van de kunstenaar in zijn innerlijke wereld.
Het schilderij toont een figuur die tegen een bewolkte hemel staat, terwijl een ander deel van het canvas wolken onthult die eerder door een gordijn waren verborgen. Deze juxtapositie creëert een gevoel van ambiguïteit en nodigt kijkers uit om de relatie tussen het geziene en de verborgen, het echte en de ingebeelde. De Gebruik van negatieve ruimte Om de omtrek van de man weer te geven, kan de kijker zich op beide zijden van het beeld concentreren en hetzelfde zien.
Decalcomanië omvat het creëren van abstracte patronen door natte verf of inkt tussen twee oppervlakken te drukken. In dit specifieke kunstwerk lijkt Magritte echter niet de traditionele techniek te gebruiken, maar gebruikt het concept van decalcomanië als een verwaandheid om te spelen met de ideeën van transformatie en verhulling die als twee kanten van onze existentiële munt fungeren.
Zonder titel door Oscar Dominguez
Artiest
Óscar Domínguez (1906-1957) was een Spaanse surrealistische schilder die bekend staat om zijn losjes surrealistische schilderijen weergegeven. Hij wijdde zich aan Schilderen op jonge leeftijd Na een ernstige ziekte te hebben gehad die zijn groei beïnvloedde en een progressieve vervorming van zijn gezichtsbotframe en ledematen veroorzaakte. Domínguez pionierde de automaattechniek van decalcomanië ...
Kunstwerk
Domínguez verwees naar zijn werken als "Decalcomanië zonder vooropgezet object". Hij gebruikte aanvankelijk gouache op papier of glas, en ging toen door knijp het op het canvas.
In "Untitled" gebruikt Domínguez vakkundig Decalcomania om een gevoel van vloeibaarheid en beweging op te roepen. Dit Gouache -overdracht op papier creëerde organische vormen en patronen die spontaan lijken op te komen, maar we kunnen zien Domínguez heeft op tactische wijze decalcomanie gebruikt om de textuurbeweging van de bewegende leeuwenmanen te creëren. De kunstenaar gebruikte verrassende formaties om een dromerige compositie te construeren. Waar grenzen tussen werkelijkheid en verbeelding vervagen in de vloeiende beweging van deze leeuw op jacht.
Decalcomania van Salvador Dalí
Artiest
Salvador Dalí (1904-1989) was een Spaanse surrealistische kunstenaar die bekend stond om zijn technische vaardigheid, nauwkeurige tekenkunst en de opvallende, bizarre beelden in zijn werk.
Kunstwerk
"Decalcomania" werd in 1936 gecreëerd door Salvador Dali. Dit kunstwerk beschikt over een skelet vrouw met een hoofd van bloemen, een motief dat was prominent aanwezig in Dalí's werk gedurende deze periode. Het schilderij is in de stijl van de naïeve kunst (primitivisme) en toont een gebogen landschap met decalcomania op de voorgrond. Het landschap bestaat uit ingewikkelde, webachtige patronen die een gevoel van mysterie en intriges oproepen. Met als centrale figuur een enigmatisch skelet toont het schilderij de rauwe veelzijdigheid van de decalcomania-techniek. De betekenis ervan staat wijd en zijd open voor allerlei interpretaties over leven en dood.
Zonder titel van Hans Bellmer
...
Conclusie
Decalcomania is fascinerend en onvoorspelbaar surrealistische techniek dat kunstenaars al tientallen jaren inspireert. De organische en abstracte patronen die door de methode worden gecreëerd, dagen traditionele noties van representatie en realiteit uit, waardoor kunstenaars buitenaardse landschappen en wezens kunnen creëren die een gevoel van mysterie en intriges oproepen.
Of je nu een doorgewinterde kunstenaar bent of net begint, decalcomania is een leuke en gemakkelijke techniek om uit te proberen. Met een paar basismaterialen en de bereidheid om te experimenteren, kun je je eigen unieke en onvoorspelbare patronen creëren die jouw creativiteit en visie weerspiegelen.
—
