"Hey iyi görünümlü" de atlıkarınca, çocukluk masumiyetinin ve kaygısız bir zevkin sembolü haline gelir. Gerçeklikten anlık bir kaçış. Yaşamın denemelerinden ve sıkıntılarından kısa bir mühlet. Burada küçük bir dinozor iskeleti yuvarlak ve yuvarlak feribotla görüldü, hayatın kısa doğasını hatırlatıyor. Mavi bir yayla süslenmiş dinozor, varlığın meraklı doğasına daha da eğlenceli bir baş sallama - yaşam ve ölümün yan yana, geçici ve ebedi.
Atlıkarınca sadece bir yolculuk değil, aynı zamanda bir Menagerie - kelebekler, çitalar, şemalar ve kertenkeleler - yaşamın çeşitliliğini ve birbirine bağlılığını temsil ediyor. Gençliklerini anlık olarak yeniden ele geçirmek için muhteşem kıyafetler giymiş üç yetişkin, insanın sevinç, bağlantı, kutlama arzusunu somutlaştırıyor ve sahnede hiç çocuk olmadan, bu atlıkarın yolculuğunun yaşlanma sürecinin mercurial doğası hakkında konuştuğunu görüyoruz. Atlıkarınca her devrimde, geçen yılların bir aynası buluyoruz. Ve her geçen yıl merak ediyoruz, yapacağımızı umduğumuz kişi olacak mıyız? Hiç kendi cildimize yerleşecek ve içinde mutluluk bulacak mıyız? Mevcut ve eleştirel kişisel zorlukların tümü, karnavallarda ve eğlence alanlarında bırakma alanı verilir. Dolayısıyla, yaşlanma genellikle düşüş ve kayıpla ilişkili olsa da, burada lütuf ve sevgi ile yeniden tasarlanır-kendini keşfetme ve kabulün geri arama yolculuğu olarak.
