Avenue Saint Cloud Park - Henri Rousseau iPhone-hoesje

Een tunnel van kastanjebladeren, gestapeld als geschilderde schubben, absorbeert de hemel in zijn smaragdgroene stilte. Hieronder glijden figuren langs het pad als schaakstukken die zijn verplaatst uit een of andere decoratieve logica—vrouwen in koraaljurken en mannen in zwart gekleed die naar een verre boog drijven.

Rousseau's naïeve stijl imiteert de werkelijkheid niet, het herschikt deze, waardoor ritme en herhaling de meest waarachtige vorm van helderheid worden. Elk blad, elke voetstap, elke glinstering van roze zijde behoort tot een stille code: een droom van formele ontspanning waar de tijd zich herhaalt, niet blijft hangen.

Je wordt door de groene stilte van de gang naar de geest van Versailles getrokken—zijn toren bleek, zijn architectuur geometrisch maar verzacht door de lucht. Elke stap vooruit lijkt in omgekeerde richting te gebeuren, in een geest die al halverwege de herinnering is. De figuren spreken niet, noch haasten ze zich. Ze flaneren, ze zweven. 

Dit is een wereld die door stille autoriteit is geordend, een droom over orde onder een gehallucineerde hemel. Avenue Saint-Cloud Park wordt minder een locatie dan een processie door zorgvuldig gestapelde waarneming.