In het hart van deze Zijde Rodeo vinden we een Javaanse hofbeambte. Statig staand in een portret van gemengde herinneringen uit zijn tijd langs de Zijderoutes. Samengesteld uit de annalen van witgewassen contentbibliotheken die zijn avontuur moeilijk voorstelbaar maakten…

Laten we zeggen dat hij werd gestuurd om te onderhandelen en te smeken als het moest. Op zoek naar betere handel voor de goederen van zijn volk, die hen niet kunnen ondersteunen in hun dubbele Nederlandse economie. Maar zijn Zijde Rodeo gaat niet alleen over hen. Hij moet natuurlijk tijd vinden voor geloof — zijn reizen naar Mekka, Al-Aqsa, de Blauwe Moskee en het Alhambra vooraf plannen — wonderen van de islamitische wereld die zijn pad naar die Europese kruisvaarders markeren die zijn lot zullen bepalen.

De 19e-eeuwse olieverf op papier van deze Javaanse hofbeambte is bijna 2 meter hoog. Maar het is geen portret. Dit Javaanse 'type' werd geschilderd door een anonieme kunstenaar waarvan niet wordt aangenomen dat hij westers is. Dit helpt te verklaren waarom, hoewel hij archetypisch is, zijn menselijkheid volledig zichtbaar is.

Gemaakt door een kunstenaar die hem als meer dan een onderwerp zag. Wat op zijn beurt hielp om een rijkelijk voorgesteld leven voor deze Javaanse Cicero op een grootse Zijde Rodeo te onthullen. Een zeer verfijnd figuur snijdend in de nieuw geglobaliseerde wereld van het Industriële Tijdperk. Wat het hele idee voor dit werk op gang bracht, omdat de Javanen door hun geschiedenis heen onderhevig zijn geweest aan buitenlandse invloeden, van de geïndianiseerde koninkrijken van het verleden, de islamitische sultanaten en de Nederlandse koloniale periode.

Veel Javaanse hofbeambten zouden door de eeuwen heen zijn uitgezonden om steun te werven uit verre landen. Hier gekleed à la mode in Javaanse pracht gecombineerd met een strak militair jasje. Een admiraalshoed mengend met de elegante flair van een wikkelgebonden udeng. Mode veranderend in een paradox — de duw-en-trekdynamiek weerspiegelend tussen de gekoloniseerden en de koloniseerders — een dans van Stockholm-syndroom co-afhankelijkheid, genaaid in sartoriale elegantie.

En is het dan een wonder dat we zijn gezicht verward vinden? Vast tussen een grimas en verbijstering over de cultuurschok en ontzag van het geheel. Onderweg en steeds opnieuw op de altijd zo grootse Zijde Rodeo.