Güneşin başka bir gününde, bir anne ve oğlu kendilerini olması gerekmedikleri bir yerde bulurlar. Bir karnavalın reverie'sinin arkasında kayboldu - şimdi asla parlak görünmeyecek bir gerçekliğe geri dönecekler. Oyuncular için bir oyun alanı ve ... bu bir ejderha ile bir tek boynuzlu at oynuyor muydu? Sahne arkasında, her şey mümkün oldu. Ve hipnotize olduklarında - Hullabaloo'nun ortasında fark edilmeden - ikisi sonsuza dek kaybolabilirlerse yüksek sesle (ses çıkarmadan) merak ettiler ...
Anne ve oğlu, henüz kayıp bulunan, özlü gözlemcilerdir - tıpkı hepimizin huşu ile vurulduğunda olduğu gibi. Bu 'arka aşama' karnaval ortamının tüm klasiklerle oynamasına izin vermek - Harikalar Diyarı'ndan Willy Wonka'ya ve hatta sosyal hiyerarşileri tersine çeviren ve sertliğinden kısa bir kaçışa izin veren yıkıcı bir festival olan "Fools Feast" ın ortaçağ geleneği. feodal yaşam. Bir gecelik sadece 'gerçek dünyayı' yöneten kuralların askıya alındığı bir ütopya.
Yani, kayboldular mı? Belki. Ama bazen, kaybolmak, kendinizi bulmanın ilk adımıdır. Ve bu diğer dünya oyun alanında, fantastik yaratıkların ve hayal edilemez manzaraların kakofonisi arasında, herhangi bir arabanın onları alabileceğinden çok daha değerli bir şey buluyorlar. Ne zamanın ne de gerçekliğin silemeyeceği saf, katkısız bir anlık bir an.
